Τσιμέντο καλύτερο από το σημερινό στην αρχαία Ρόδο

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε Τσαγκάρη, ελάχιστα γνωρίζουμε σήμερα για τις
Χημικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων. Ποια είναι η κυρίαρχη
άποψη που προβάλλεται σχετικά με την γέννηση αυτής της
επιστήμης; ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Οι περισσότεροι και σήμερα δέχονται, ότι
η Χημεία έχει τις ρίζες της στην Αίγυπτο, που διέσωσαν οι Άραβες
αλχημιστές και κατόπιν οι αλχημιστές του Μεσαίωνα. Η Ελληνική
συμβολή δεν ήταν καθόλου γνωστή παλαιότερα, αλλά και σήμερα
δεν προβάλλεται επαρκώς. Εκείνος που ανέδειξε την καταλυτική
συνεισφορά των Ελλήνων στην γένεση αυτής της επιστήμης ήταν ο
Γάλος χημικός Marcelin Berthelot γύρω στα 1888.
Ο Μπερτελώ
μελέτησε αρχαία και μεσαιωνικά κείμενα καταλήγοντας στο
συμπέρασμα ότι οι χημικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων ήταν
μεγάλες και πέρασαν στην Αλεξάνδρεια της Ελληνιστικής εποχής.
Στην Ελλάδα συνεχιστής των απόψεων του Μπερτελώ και
πρωτεργάτης της ανάδειξης της Ελλάδος ήταν ο Μιχαήλ Στεφανίδης
από την Λέσβο, καθηγητής της Ιστορίας των Φυσικών Επιστημών
στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

 ΕΡΩΤΗΣΗ : Πέρα από τις ιστορικές
πηγές, που ερεύνησαν αυτοί οι δύο επιστήμονες, υπάρχουν
αρχαιολογικά κατάλοιπα, που να καταδεικνύουν ένα μέρος της
γνώσης αυτής; ΑΠΑΝΤΗΣΗ :
 
 Βεβαίως. Για παράδειγμα στην Ρόδο
ήκμασε η πόλη Κάμιρος, απ’ τους Ομηρικούς χρόνους μέχρι το 400
π.Χ. , όταν ο μεγάλος αρχιτέκτονας και πολεοδόμος Ιππόδαμος
έκτισε την πόλη της Ρόδου και η Κάμιρος παρήκμασε. Στην
ακρόπολη λοιπόν της Καμίρου σώζεται σήμερα κτίσμα μιας μεγάλης
δεξαμενής από μπετόν, χωρητικότητας 600 κυβικών μέτρων που
χρονολογείται γύρω στο 500 π.Χ. Είναι πράγματι από μπετόν με
προδιαγραφές, σύσταση, ποιότητα, ποιοτική αντοχή και
ελαστικότητα όμοια με τις σημερινές, σύμφωνα με εργασία του κ
.Ευσταθιάδη. Ο Ε. Ευσταθιάδης είναι ένας πολύ καλός μηχανικός –
συνταξιούχος νομίζω τώρα – με μεγάλη πείρα στα μπετόν – μπετόν
αρμέ, διευθυντής του Κέντρου Ερευνών +ημοσίων έργων του
ΥΠΕΧΩΔΕ. Η αξιέπαινη αυτή εργασία του έγινε το 1978, η οποία
δεν αμφισβητείται πειραματικώς και αποδεικνύει ότι το μπετόν της
δεξαμενής της Καμίρου είναι όμοιο και ίσως καλύτερο από το
σημερινό τύπου “πόρτλαντ”. Το εύρημα αυτό, που έχει ασφαλώς
τεράστιο επιστημονικό, ιστορικό και δημοσιογραφικό ενδιαφέρον,
δυστυχώς δεν προεβλήθη απ’ το Ελληνικό κράτος.
H ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

Με τι τράκαρε το πλοίο GOLDEN VIRGINA που τελικα βουλιαξε μετα απο χρονια με το ονομα ΣΑΜΙΝΑ?

Ημερομηνία 11 Μαίου 1986 Τοποθεσία 15 ναυτικά μίλια μακριά από
το νησί Κάσος, στα Δωδεκάνησα. Το «Golden Vergina», ένα σκάφος
4500 τόνων της γραμμής με 66 επιβάτες είχε σαλπάρει από το λιμάνι
της Κάσου όταν άρχισαν κάποιοι παράξενοι κραδασμοί σαν να
συγκρούωνταν με ένα υποθαλάσσιο αντικείμενο.
 
 Την ίδια στιγμή οι
επιβάτες και το πλήρωμα άκουσαν δυνατούς θορύβους να έρχονται
από το κήτος του σκάφους. Το «Golden Vergina» έκανε επείγουσα
είσοδο στο κοντινότερο λιμάνι (του Αγ. Νικολάου στη Κρήτη), όπου
δύτες ανακάλυψαν ότι υπήρχαν 6 ρωγμές στο κήτος η μεγαλύτερη
από τις οποίες ήταν 3 μέτρα μακριά. Η μικρότερη ρωγμή ήταν
κυκλική και με 60εκ. διάμετρο. Ανάμεσα στις ρωγμές το μεταλλικό
κήτος ήταν σοβαρά παραμορφωμένο. +εν υπήρξε εισροή υδάτων.
Την στιγμή της σύγκρουσης το σκάφος (το οποίο έχει 4,8μ. βάθος)
κινιόταν σε νερά με βάθος μεγαλύτερο από 12μ.
Πηγή: Εφημερίδα Τα Νέα 13/05/1986
H ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

Eκτυφλωτικό φως φοβίζει Σπαρτιάτες

Ένα εκτυφλωτικό φως, ανάλογο με αυτό που έβλεπαν οι μυούμενοι
στο ιερό της Ελευσίνας, κατά την εποχή του πολέμου του Αγησιλάου
εναντίων των Αθηναίων και των συμμάχων τους έκανε τους
Σπαρτιάτες που ήθελαν να καταλάβουν τον Πειραιά, να
τρομοκρατηθούν. Ειδικότερα, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος στο Βίο
του Αγησιλάου, κάποιος Λάκων Σφοδρίας, άνδρας τολμηρός και
φιλόδοξος και πιστεύοντας ότι ο Φοιβίδας έγινε ένδοξος με το
κατόρθωμα της κατάληψης της Καδμείας, σκέφτηκε ότι θα ήταν πολύ
ωραιότερο και λαμπρότερο αν καταλάμβανε ο ίδιος τον Πειραιά και
αφαιρούσε από τους Αθηναίους τη θαλάσσια κυριαρχία. Αναφέρεται
ότι την ιδέα αυτή ενέπνευσαν στον φιλόδοξο Λάκωνα οι βοιωτάρχαι
Πελοπίδας και Μέλων, που προσποιήθηκαν τους φιλικώς
διακειμένους στους Σπαρτιάτες. Ο Σφοδρίας με τους άνδρες του
έλπιζε να φτάσει νύχτα στο Πειραιά και ενώ βρισκόταν στο Θριάσιο
Πεδίο έλαμψε ένα εκτυφλωτικό φως και η νύχτα έγινε μέρα.
Αναφέρεται επίσης ότι οι στρατιώτες του μόλις είδαν να εκπέμπεται
φως από μερικά ιερά της Ελευσίνας έφριξαν και κυριεύτηκαν από
φόβο και πανικό. Κατόπιν τούτου, ο Σφοδρίας έχασε το θάρρος του
και αποχώρησε από την Αττική, αφού πρώτα προέβη σε κάποιες
λεηλασίες, και στη συνέχεια γύρισε στις Θεσπιές.
Πηγή: Κων/νος Ποταμιάνος, Τα ιερά όπλα των Ελλήνων, Εκδόσεις
Ελεύθερη Σκέψις, σελ. 152
H ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

ΟΙ ΨΑΡΟΜΙΛΙΓΓΟΙ

Ένα από τα μεγαλύτερα δράματα στην εποχή της ενετοκρατίας παίχτηκε στην περιοχή της Κισάμου και έγινε θρύλος για να μας δείχνει την γενναιότητα και την αποφασιστικότητα των κατοίκων της Κρήτης, ενάντια στην μεγάλη γαληνότητα και στο φτερωτό λιοντάρι του Αγίου Μάρκου.

Μια εποχή που οι επαναστάσεις διαδεχόταν η μια την άλλη και φανέρωναν τον ασταμάτητο πόθο των κρητικών για την λευτεριά τους, έρχεται η δραματική ιστορία της οικογένειας των Ψαρομιλίγγων να μας θυμίσει τι θυσίες χρειάστηκαν για να απολαμβάνουμε εμείς σήμερα ελεύθεροι την γη μας, την Πατρίδα μας. Ιστορικά η επανάσταση των Ψαρομιλίγγων ξεκίνησε το 1341 επτά χρόνια μετά την επανάσταση του Βάρδα Καλλέργη και του Κισαμίτη Νικολάου Πρικοσιρίδη.
Τα πραγματικό όνομα των Ψαρομιλίγγων ήταν Σκορδίλιδες. Ο Κωνσταντίνος, οι γιοι του Μιχαήλ και Εμμανουήλ, αλλά και ο ανεψιός του Δημήτριος ήταν αυτοί που ξεκίνησαν ένα αγώνα για την λευτεριά με ορμητήριο τα σφακιανά βουνά. Μια επανάσταση που είχε άδοξο τέλος και οι Ψαρομίλιγγοι καταδιωγμένοι έφτασαν στην Κίσαμο για να κρυφτούν στο Τοπολιανό φαράγγι και στην σπηλιά της Αγίας Σοφίας.
Την εποχή εκείνη επίσκοπος Κισάμου ήταν ο Μισαήλ Ψαρομίλιγγας αδελφός του Κωνσταντίνου, ο οποίος ήταν αυτός ο λόγος που ήλθαν στην Κίσαμο αλλά και αυτός που τους έκρυψε στο απόρθητο Τοπολιανό φαράγγι.
Οι Βενετοί από την άλλη ξεκίνησαν ένα τρομερό κυνηγητό με καθημερινές σφαγές και βασανιστήρια, προσπαθώντας να τους κάνουν να παραδοθούν .
Ο γενναίος δεσπότης βλέποντας αυτή την τραγική κατάσταση πήρε μια απόφαση για να γλιτώσει τον άμαχο λαό αλλά και τα ανίψια του, πρότεινε να αποκεφαλίσουν αυτόν και τον αδελφό του και να πάνε τα κεφάλια τους στους Βενετούς σαν πειστήρια.
Το τέλος του δράματος παίχτηκε λίγο αργότερα μες στην σπηλιά της Αγίας Σοφιάς με τον μικρό ανιψιό τους τον Δημήτριο να ορκίζεται σε θεό και πατρίδα και να κόβει τα κεφάλια των συγγενών του, ώστε να πάρει χάρη προσφέροντας τα στον κατακτητή για να συνεχίσει λεύτερος μια νέα επανάσταση αργότερα.
Την ανδρεία της οικογένειας των Ψαρομίλιγγων ύμνησαν και θαύμασαν ακόμα και οι ίδιοι οι κατακτητές.
Από την εκκλησία τιμώνται σαν εθνομάρτυρες. Θρύλος ή πραγματικός γεγονός κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα, η σπηλιά της Αγίας Σοφίας ξέρει και μάλλον κρατά καλά φυλαγμένο το μυστικό της.
Η σελιδα μας στο facebook...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

O μυθος για το Βουλισμένο Αλώνι

Λίγο πιο πέρα απ’ τους «Κουμπέδες» Ηρακλείου, στους πρόποδες του Στρούμπουλα, δίπλα στον παλιό εθνικό δρόμο, στο 14ο χιλιόμετρο προς το Ρέθυμνο, υπάρχει ένα μεγάλο κυκλικό βύθισμα γνωστό με την ονομασία το «Βουλισμένο αλώνι».
Το ασυνήθιστο τούτο βύθισμα προκαλούσε πάντα τη δικαιολογημένη περιέργεια των περαστικών, γιατί ο τόπος γύρω είναι τραχύς, σχεδόν αφιλόξενος, όλο πέτρες σκληρές και χώμα λίγο. Πότε, λοιπόν, αναρωτιόνταν, και για ποιο λόγο βούλιαξε αυτό το κυκλικό κομμάτι του εδάφους; Και τ’ όνομα του έχει καμιά σχέση με ό,τι εκφράζει η λέξη ή μήπως οφείλεται μονάχα στο σχήμα του; Οι ειδικοί λένε πως πρόκειται για «δολίνη» που σχηματίστηκε από «κατάρρευση υπόγειου σπηλαίου κατά το τεταρτογενές», μα οι άνθρωποι των γύρω περιοχών υποστηρίζουν ότι πραγματικά σ’ αυτό το μέρος υπήρχε κανονικό αλώνι που χάθηκε με τον αφέντη του.
Εκείνο το αλώνι άνθρωπος δεν το είδε, μα η παράδοση δεν επιτρέπει αμφιβολίες. Ας την ξαναζωντανέψαμε:
“Σε καιρούς περασμένους η Κρήτη, χάρη στην εργατικότητα των ανθρώπων της, ήταν ένα καταπράσινο περιβόλι. Κι εκεί ακόμη που σήμερα λογής-λογής αγκάθια και θάμνοι αγριεύουν τον τόπο, τότε η φιλοπονία των Κρητικών έκανε τη γης να παράγει όλα τα καλά του θεού.
Όσοι περιδιαβαίνουνε την Κρητική ύπαιθρο βλέπουν και σήμερα, εδώ κι εκεί, αλώνια καταμόναχα σ’ ερημικές τοποθεσίες, σχεδόν ξεθεμελιωμένα, γεμάτα χόρτα και χώματα, μα είναι βέβαιο ότι σε άλλες εποχές και ιδιαίτερα τα καλοκαίρια, παρουσίαζαν εντελώς άλλη εικόνα.
Ένα τέτοιο μεγάλο αλώνι βρισκόταν εκεί που είναι σήμερα το κυκλικό βύθισμα. Κι όπως γινόταν παντού, στην αρχή κάθε καλοκαιριού ο νοικοκύρης του ερχόταν, το καθάριζε, διόρθωνε κάθε ζημιά που είχε γίνει από την περασμένη χρονιά και μ’ άλλα λόγια, το ετοίμαζε να δεχτεί την καινούργια σοδειά. Ύστερα έφερνε τα θερισμένα στάχυα και οι θημωνιές φάνταζαν σαν τετράψηλοι πύργοι. Μετά αλώνιζαν και κουβαλούσαν στο σπίτι, τον καρπό για τους ανθρώπους και τ’ άχερα για τα ζώα.
Μια χρονιά η σοδειά ήταν τόσο πλούσια που και τα πιο άγονα χωράφια καρποφόρησαν. Τι καρποί, θεέ μου, εκείνη τη χρονιά! Φαίνεται πως γι’ αυτήν έγραψε ο Κωστής Φραγκούλης τους παρακάτω στίχους:
«Ήθελα και να πρόβαινες……… να δεις μαγεροψήματα, λινάργια μεστωμένα, κριθάργια μεσσαρίτικα και στάργια μαυραγάνια που κυματούν σα θάλασσα πλατειά στο καψοβόρι. Να δεις θερίστρες όμορφες του δραπανιού τεχνίτρες να τραγουδούν ολόδρωτες στου θέρου το λιοπύρι, το πρόσωπο ντως ν’ ανομπρεί να φέγγει μεσ’ στον ήλιο. Να δεις και νιους στιμονερούς και μαυρομουστακάτους, να περμαζώνουν τσ’ αγκαλιές, να δένουν τα δεμάτια και λόγια ανεγνριστικά να λένε στσι θερίστρες κι αυτές να χαχαρίζουνε κι ο κόπος να ξεχνιέται. Να ‘ρθεις στ’ αλωνοχώραφα να δεις και να θαμάξεις σαν τσ’ εκκλησές οι θεμωνιές με τα καμπαναργιά ντως.
Να πεις σπολλάτη του ζευγά και βίβα του ρεσπέρη, που δεν οκνεύγει ολοχρονίς να καλλουργά, να σπέρνει και θρέφει με τσι κόπους του και κυβερνά τσ’ ανθρώπους. Κι οντέ κινού και ζέφνουσι τα ζούμπερα στ’ αλώνι και βάλουν το θολόσυρο το μαυροθαλασσίτη ν’ ακούσεις γέλια και χαρές από γιαλό σ’ αόρι! Κι άμα λιχνούνε τον καρπό, για χάζι να σιμώσεις πατουλιές τσ’ αλωνάρηδες να δεις με το θρινάκι π’ αντιφεγγίζει ολόχρυσο στον πάσα ‘νους τη χέρα, παρέκει τσι νοικοκερές, συν δυο, συν τρεις στο γύρο, να κάθουνται ανεκούρκουβα το σόδι ν’ ανετάσσουν, με τα βολιστροκόσκινα, που λες φανίστηκέ σον, πως βολιστρίζουν μάλαμα, κι ασήμι κοσκινούνε. Κι απήτις ξεβγοδώσουνε, σειρά στσ’ ακρογιαλίσκους, σκυφτοί, θεοσεβούμενοι, σαν οντέ βγάνουν τ’ άγια κινούνε μικρομέγαλοι και κάνουν το σταυρό ντως, άπου τα βλόησε ο Χριστός με τη δεξά ντον χέρα…».

Τέτοια χρονιά σαν εκείνη δεν ξανάγινε! Ο νοικοκύρης του μεγάλου αλωνιού δεν είχε ησυχία, θα προλάβαινε ν’ αλωνίσει τόσα σπαρμένα; θα προλάβαινε να μεταφέρει τ’ άχερα και τον καρπό στο σπίτι του; Ο καιρός ήταν καλός, μα ίσαμε πότε; Και ποιος μπορούσε να μη βιάζεται, όταν μια ξαφνική μπόρα θα κατάστρεφε τους κόπους ολόκληρης χρονιάς; Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο νοικοκύρης έ6αζε τα βόδια στ’ αλώνι νωρίτερα απ’ ότι συνηθιζόταν και τα σκολούσε άμα ο ήλιος χαμήλωνε στη δύση του. Να μπορούσε να ‘κανε τη νύχτα μέρα…
Με τέτοια βιασύνη ξημέρωσε του προφήτη Ηλία. Μεγάλη μέρα, γιορτινή. Κανείς δεν έπρεπε να δουλεύει. Ο μεγάλος προφήτης έπρεπε να τιμηθεί. Μα ο νοικοκύρης του μεγάλου αλωνιού δεν μπορούσε να χάσει μια ολόκληρη μέρα.
— Θα πάμε στ’ αλώνι! Είπε στη γυναίκα και στη κόρη του με τόνο που δεν σήκωνε αντίρρηση.
— Τέθοια μέρα; θα μας κάψει ο άγιος! τόλμησε να ξεστομίσει η γυναίκα.
— Οι άγιοι έχουν άλλες δουλειές, ξανάπε εκείνος και τις υποχρέωσε να πάνε στ’ αλώνι…
Εκείνα τα χρόνια η ζωή – γεωργική ή κτηνοτροφική – εξαρτιόταν στο μεγαλύτερο μέρος της από τις καιρικές συνθήκες. Αν ήταν ξηρασία, αν έκανε παγωνιές την άνοιξη, αν έκανε πλημμύρες κλπ. η σοδειά μπορούσε να καταστραφεί κι ο κόσμος να πεινάσει. Έτσι, οι προγονοί μας, αφού οι ίδιοι δεν μπορούσαν ν’ αντιμετωπίσουν τη φύση με τις δικές τους δυνάμεις, στράφηκαν στην ανώτερη δύναμη, στο θεό. Γίνηκαν θεοφοβούμενοι, τηρούσαν με σχολαστικότητα όσα η Εκκλησία και η κοινή συνείδηση παράγγελνε κι έλπιζαν ότι μ’ όλα αυτά θα είχαν την «άνω βοήθεια».
Τις «σκολάδες», δηλαδή τις μεγάλες γιορτές, δεν έπρεπε με κανένα τρόπο να δουλεύουν, γιατί οι άγιοι δεν το ‘θελαν. Υπήρχαν όμως και κάποιες μέρες αιχμής, όπως θα τις ονομάζαμε σήμερα για τις γεωργικές εργασίες. Τέτοιες ήσαν οι μέρες του θέρους και του τρύγου. Οι δουλειές τότε έπρεπε να γίνουν γρήγορα, γιατί με μια ξαφνική βροχή, μπορούσαν να χαθούν οι κόποι και οι ελπίδες της χρονιάς.
Έτσι μερικοί σ’ αυτές τις μέρες, δεν τηρούσαν τις θρησκευτικές αργίες, όπως το έκαναν τον υπόλοιπο καιρό.
Μα ας ξαναγυρίσουμε στην ιστορία μας: Σαν έφτασαν στ’ αλώνι, ο νοικύρης κι η γυναίκα του έζεψαν τα βόδια, κάθισε πάνω στο θολόσυρο η μοναχοκόρη τους κι άρχισαν ν’ αλωνίζουν. Η φωνή της τραγουδιστή αντήχησε τριγύρω:
«Γύρω γεια τωνε κι όλα τ’ άχερα δικά ντωνε…».
Εκείνοι έβαζαν δεμάτια κι ανασήκωναν τα στάχυα. Τριγύρω δεν φαινότανε κανείς.
— Τέθοια μέρα να δουλεύομε! ψιθύρισε η γυναίκα με συντριβή.
«Γύρω γεια τωνε κι όλα τ’ άχερα» ξανάρχισε η κόρη, όμως προτού ολοκληρώσει το δίστιχο, φοβερός κρότος ακούστηκε. Τρομαγμένοι κοίταξαν γύρω, μα δεν πρόλαβαν να κινηθούν. Τ’ αλώνι Βούλιαξε παίρνοντας τους, ανθρώπους και ζώα, στ’ άπατα βάθη της γης! Ο προφήτης τιμώρησε σκληρά αυτούς που δεν σεβάστηκαν τη μέρα του!
Μερικοί λένε πως ο νοικοκύρης τ’ αλωνιού ήταν παπάς και δεν λειτούργησε την άγια μέρα, μόνο έτρεξε στ’ αλώνι…
Ποιος ξέρει….
Κάθε χρονιά, στις 20 Ιουλίου ακούγονται καθαρά το τρίξιμο που κάνουν τα στάχυα, καθώς ανακατεύονται από το νοικοκύρη και τη γυναίκα του και το τραγούδι της κόρης «γύρω γεια τωνε……
Αν δεν τ’ ακούσετε, όσοι πάτε, μπορεί να φταίει ο ήχος από τα λογής λογής τροχοφόρα που χάλασαν τους παλιούς ήχους κι έδιωξαν όλα όσα οι θρύλοι έφερναν στην καρδιά και στ’ αυτιά των ανθρώπων.
Μπορεί ακόμη κι η ίδια η καρδιά μας να μην είναι άξια ν’ ακούσει τις μυστικές φωνές των θρύλων…………………….
H σελιδα μας στο facebook...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

Το πνιγμένο παιδί (ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

Κατά την πλημμύρα του Νοεμβρίου του 1925 στην Αθηνα  πνίγηκε
παρασυρόμενος από τα νερά γύρω στις 3 μ.μ. και στη θέση
Ποδαράδες ο μικρός πρόσφυγας Γεώργιος Κλειδάς του οποίου το
πτώμα δεν έγινε δυνατό να βρεθεί μέχρι αργά το βράδυ λόγω της
μεγάλης ποσότητας των νερών. Τα ξημερώματα ο πατέρας του στον
ύπνο του είδε μία μαυροφορεμένη γυναίκα να του λέει : «Σήκω να
βρεις το παιδί σου, εδώ κοντά είναι» Η εντύπωση ήταν τόσο δυνατή
ώστε ξύπνησε ταραγμένος και διηγήθηκε το όνειρο στη γυναίκα του.
Την ίδια στιγμή ο απέναντι γείτονάς του, 17χρονος Γεώργιος Γρίβας
είδε τον μικρό πνιγμένο να χτυπά τη πόρτα του με ένα μικρό κόκκινο
φανάρι στο χέρι. «Γιώργο», έλεγε, «ελάτε να με βγάλετε. Τώρα
βγήκα στο μεϊντάνι (επιφάνεια). Βγήκε έξω το χέρι μου». Ο Γρίβας
πήγε την άλλη μέρα το πρωί να συναντήσει τον πατέρα του μικρού.Διηγήθηκαν τα όνειρά τους ο ένας στον άλλο και βγήκαν έξω
ψάχνοντας μέχρι την Κολοκυνθούς χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.
Τότε όμως ένα κοριτσάκι τους ειδοποίησε ότι βρέθηκε το παιδί σε
μία χαβούζα στο Μεταξουργείο μέσα στη λάσπη από την οποία
προεξείχε το χέρι του! Ανευρέθη τότε το σώμα και αφού
αναγνωρίστηκε στάλθηκε μέσα σε σάκο στον πατέρα του.
Πηγή: Ψυχικαί έρευναι, Έτος 2ο, Τεύχος 3ο, Μάρτιος 1926 σελ. 47-
48
 https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

Διαχρονικά τα φαινόμενα της Πεντέλης

Τι να πρωτοπεί κανείς για τα περίφημα «ανεξήγητα» και «παράξενα»
φαινόμενα του όρους της Πεντέλης… «Μπορεί εδώ να βρει ο
καθένας κυριολεκτικά ότι θέλει. Ενδιαφέρεται για ιστορίες
εξωγήινων φαινομένων, UFOs , περίεργα όντα, παράξενα πλάσματα,
πύλες για άλλες διαστάσεις, μυστικά έργα, μυστικές υπηρεσίες,
μαγικές τελετές, υπάρχουν τα πάντα», (Τηλεοπτική εκπομπή «Τα
Μυστήρια της Ελλάδας», επιμέλεια Γιώργος Μπαλάνος, ΕΤ2,
εκπομπή 2η, 22-1-95.) Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν κι αυτοί που
τα απορρίπτουν όλα όπως ο Ευάγγελος Ζήσης ο οποίος στον πρόλογο
του βιβλίου του «Τα Μυστήρια της Πεντέλης», μιλάει για μια
σύγχρονη παραμυθοπλασία. +εν είμαι ένθερμος και δίχως κριτική
σκέψη αποδέκτης του κάθε πιθανού «ανεξήγητου φαινομένου», αλλά
ούτε και ψυχρός ορθολογιστής που προσπαθώ αγωνιωδώς να
διατηρήσω γαλήνια τα νερά της στυγνής λογικής μου. Οπότε θα
προτιμήσω τη μέση οδό. Το βασικό ερώτημα που τίθεται εδώ, είναι
το εξής: Αποτελεί πράγματι η Πεντέλη ένα ξεχωριστό «τόπο
δύναμης»; Έναν τόπο που βρίθει από όλα αυτά τα φαινόμενα τα
οποία εμείς ονομάζουμε «υπερφυσικά» ; Κι αν ναι, από πότε άρχισαν
αυτά να υφίστανται; Ο Γιώργος Μπαλάνος, αναφερόμενος στηνπερίφημη Σπηλιά, μιλάει για 2.500 χιλιάδες χρόνια «υπερφυσικής»
δραστηριότητας : «Τι θα λέγατε εάν επισκεπτόμασταν έναν τόπο που
εδώ και χιλιάδες χρόνια συνέβαιναν και εξακολουθούν να
συμβαίνουν τα πλέον τρελά και παράξενα πράγματα; 2.500 χρόνια
ιστορίας.2.500 χρόνια μυστηριωδών φαινομένων και αινιγμάτων.
Ίσως και πιο πολύ, αλλά για 2.500 χρόνια είμαστε σίγουροι.»
(Τηλεοπτική εκπομπή «Τα Μυστήρια της Ελλάδας», επιμέλεια
Γιώργος Μπαλάνος, ΕΤ2, εκπομπή 2η, 22-1-1995) +υστυχώς οι
περισσότεροι, επηρεασμένοι από τον Γιώργο Μπαλάνο, περιορίζουν
το όποιο «αίνιγμα» στην περιοχή της Σπηλιάς αγνοώντας πιθανώς ότι
ολόκληρη η Πεντέλη έχει να επιδείξει εντυπωσιακό αριθμό
φαινομένων, ανάλογων με εκείνων της Σπηλιάς. Επομένως δεν
μιλάμε για 25 αιώνες μυστηριωδών φαινομένων, αλλά τα φαινόμενα
αυτά υπάρχουν από την αυγή του χρόνου όχι μόνο στην Πεντέλη
αλλά παντού στον κόσμο γιατί πολύ απλά αποτελούν και αυτά
κομμάτια της Φύσης. Θα παρατηρήσατε ότι βάζω την λέξη
«υπερφυσικό» σε εισαγωγικά. Αυτό γιατί πιστεύω ότι είναι
φαινόμενα φυσικά και όχι υπερφυσικά. Ναι είναι παράξενα,
ανεξήγητα, μυστηριώδη, παράλογα, αλλόκοτα, παράδοξα. Όχι όμως
υπερφυσικά. Ο Ζήσης σχολιάζει τις παραπάνω δηλώσεις του
Μπαλάνου: «+ηλώσεις που πραγματικά είναι άξιες απορίας, μιας που
αν και το εν λόγω τηλεοπτικό επεισόδιο ολοκληρώθηκε, ο
παρουσιαστής του δεν είχε αναφερθεί στο ελάχιστο σχετικά με τα
προαναγγελθέντα περίφημα μυστηριώδη και παράξενα φαινόμενα της
περιοχής κατά την αρχαιότητα. +ικαιολογημένος λοιπόν ο
συλλογισμός μας: Μήπως γιατί αυτά δεν υφίστανται;» («Τα
Μυστήρια της Πεντέλης», σ.17) Μα, από πού να αντλήσει
πληροφορίες ο Μπαλάνος για τα φαινόμενα της Πεντέλης από την
αρχαιότητα, όταν δεν υπάρχουν καταγεγραμμένες πληροφορίες στα
αρχαία κείμενα ; Από τα λόγια του Μπαλάνου είναι ολοφάνερο το
σκεπτικό του ότι αφού συμβαίνουν σήμερα τόσα πολλά στην περιοχή
της Σπηλιάς, γιατί να μην συνέβαιναν πέντε και δέκα και είκοσι
αιώνες πριν. +ικαιολογημένη θα έλεγε εν μέρει κανείς, η άποψή του.
Γιατί; Για το λόγο ότι ευτυχώς, υπάρχει μία και μοναδική αρχαία
αναφορά στα Αττικά του περιηγητή Παυσανία και που έχει να κάνει
με την περιοχή του Μαραθώνα: «Ενταύθα ανά πάσαν νύκτα και
ίππων χρεμετιζόντων και ανδρών μαχομένων έστιν αισθέσθαι.
Καταστήναι δε ές εναργή θέαν επίτηδες μέν ούκ έστιν ότω
συνήνεγκεν, ακηκόω δε οντι και άλλως συμβάν ούκ έστιν εκ των
δαιμόνων οργή». ( Εδώ κάθε νύχτα έχεις κανείς την αίσθηση ότι
ακούει χλιμιντρίσματα αλόγων και άνδρες που μάχονται. Όποιος
επίτηδες προσπαθήσει να δει, θα του συμβεί κάτι κακό. Αν όμως δεν
έχει ακούσει γι' αυτά και του συμβούν τυχαία, οι δαίμονες δεν
εξοργίζονται.) Είμαι και εγώ της άποψης ότι συνέβαιναν περίεργα
περιστατικά στο βουνό από την μακρινή αρχαιότητα που δυστυχώς
δεν είναι καταγεγραμμένα. Το ότι δεν είναι καταγεγραμμένα όμως,
δεν σημαίνει ότι δεν υφίστανται. Αυτό που θα ήταν ενδιαφέρον να
μάθουμε, είναι η συχνότητα των φαινομένων αυτών. Αλλά μην
ξεχνάμε επίσης και την περίφημη Μάχη του Μαραθώνα. Η νίκη των
Ελλήνων κατά των βαρβάρων δεν οφειλόταν μόνο στην ανδρεία, τηνπαλικαριά των Ελλήνων και στο δαιμόνιο μυαλό του στρατηγού
Μιλτιάδη, αλλά και στην ίδια τη δύναμη του τόπου. Αρκεί να
φέρουμε στο νου μας τις θεάσεις των Θεών και Ηρώων (σύμφωνα με
μαρτυρίες των ίδιων των Μαραθωνομάχων) που έλαβαν μέρος στη
Μάχη, την Αθηνά, τον Άρη, τον Πάνα, την Εκάτη, τον Θησέα και τον
αινιγματικό Εχετλαίο. Ας αφήσουμε όμως τα άγνωστα πιθανά
φαινόμενα της Πεντέλης κατά την αρχαιότητα, κι ας μεταφερθούμε
κάποιους αιώνες αργότερα… Μια ημέρα του 1885, πέντε ορειβάτες
σε μια εκδρομή τους στην Πεντέλη, ανέβηκαν στην κορυφή της και
έκατσαν όλο το βράδυ για να δουν την ανατολή του ηλίου και την
επόμενη κατέβηκαν προς τη Σπηλιά για να την επισκεφθούν. Οι
μαρτυρίες των ορειβατών είναι συγκλονιστικές : "Απελαμβάναμε το
λυκαυγές ανεπνέομεν αέρα καθαρό και ψυχική αγαλλίαση. Μετ'
ολίγου διακρίναμε τα πρώτα σημεία της ανατολής του ηλίου.
Φλογώδη κύματα αναδυόμενα από της θαλάσσης διεσκορπίζοντο είς
τον ορίζοντα με καταπληκτική ταχύτητα. Κατόπιν διεκρίνετο είς
πυριφλεγής όγκος σχηματίζων μεγάλον πίθον περιβεβλημένων με
ζώνας !!! Απροσδόκητο θέαμα !! Οφθαλμαπάτη !!! Αμέσως
κατέρυθρος στρογγυλή σφαίρα ήτις εφαίνετο ως να περιστρέφετο !!!
Ονειρώδης οπτασία ανωτέρα πάσης περιγραφής. Το μεγαλοπρεπές
και εκθαμβωτικό κάλλος της φύσεως ήτο ανυπέρβλητο.
Ησθανθήκαμε όλοι ανέκφραστο ευχαρίστηση. Τελευταίο όραμα ήτο
η σκιά του Πεντελικού όρους η οποία εξετείνοτο μέχρι του λιμένους
Πειραιώς". Μετά απο αυτό το ευχάριστα ανατριχιαστικό συμβάν, οι
ορειβάτες άρχισαν την κάθοδο του Πεντελικού, φτάνωντας στη
Σπηλιά. Μπήκαν στην περίφημη στοά με τη λιμνούλα και να τι τους
συνέβη : " Είς το βάθος της σπηλιάς είναι η πηγή του νερού
καλυπτόμενη υπό φυσικάς μικράς σήραγγας τυφλής. Είς εξ'ημών,
λαβών αναμμένο κεράκι, εισήλθε είς την πηγή κυρτώσας πρός τούτο
το σώμα του διότι η σήραγξ είναι πολύ χαμηλή. Έκαμε ολίγα βήματα
εντός της σήραγγας, έσβησε όμως το κερί του και κατεβλήθη υπό
τρόμου και παρέμεινε εν ακινησία όπου ευρέθη μη απαντών είς τας
κλήσεις μας ! Εισήλθε και ο δεύτερος σύντροφος μας αλλά και αυτός
έσχε την αυτήν περιπέτεια. Ούδ' αυτός απήντα είς τας κλήσεις μου !
Με κατέλαβε απελπισία. Την στιγμή εκείνη αφίκετο εκ Κηφισίας είς
νεαρός αγωγιάτης με δύο Γάλλους περιηγητάς. Τω διηγήθει οτι είχε
συμβεί, αλλά με καθυσήχασε βεβαιώσας με οτι ουδείς υπήρχε
κίνδυνος και εισήλθε είς την σήραγγα κρατών είς χείρας αυτόματον
ηλεκτρικό φαναράκι. Οι προησέλθοντες ίδοντες φώς και τον νεαρό
αγωγιάτη ανεθάρρησαν και συνήλθον. Ο πρώτος εγέμισε το παγούρι
του νερό απο την πηγή ήτις, ως έλεγε κατόπιν, ήτο στερνίτσα με
μετάλλινην επιφάνεια ! Καθήν στιγμήν εβούτησε είς αυτήν το
παγούρι του προεκλίθει ως μας έλεγε τοιούτος μεταλλικός γδούπος
ώστε ενόμισε πρός στιγμήν οτι απεσπάσθη εκ της οροφής της
σήραγγας ογκώδες τεμάχιον και τον κατεπλάκωσε" ! Το παραπάνω
κείμενο προέρχεται από τον Αθανάσιο Ξανθόπουλο (Πάνειος) ο
οποίος το δημοσίευσε στο Innernet.gr Ένα τρανό δείγμα ότι τα
παράξενα φαινόμενα και μυστήρια του βουνού της Πεντέλης, δεν
αποτελούν προϊόν των τελευταίων δεκαετιών.
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316 

Παράξενα φαινόμενα σε σπήλαια της Ελλάδας

H Ελλάδα είναι μία χώρα στην οποία η φυσική ομορφιά και το κάλος των αρχαιοτήτων

συνυπάρχουν αρμονικά με το παράξενο και το ανεξήγητο που κρύβονται σε μέρη απόμακρα κι απρόσιτα όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν...όπως για παράδειγμα στα σπήλαια που βρίσκονται βαθιά μέσα στην αγκαλιά της Γης…
Η Ελλάδα, η βραχώδης άκρη της Βαλκανικής χερσονήσου, είναι γεμάτη από σπηλιές, άλλες μικρές κι άλλες μεγάλες, άλλες χερσαίες κι άλλες θαλάσσιες, άλλες προσιτές κι άλλες απρόσιτες στον ερευνητή. Πολλές δε απ’ αυτές τις σπηλιές είναι συνδεδεμένες στην λαϊκή παράδοση με αρχαιοελληνικούς μύθους, βυζαντινές δοξασίες ή και μυστήρια της νεότερης ιστορίας. Από τα σπήλαια αυτά, πολλά σχετίζονται και με παράξενα φαινόμενα τα οποία ως σήμερα αδυνατούμε να εξηγήσουμε. Αν και σεις μαγεύεστε από το μυστήριο και προσελκύεστε από το παράξενο, όντας έτσι δυνάμει ερευνητές, ακολουθήστε με σε ένα ταξίδι στα πιο γνωστά από τα σπήλαια αυτά σε όλη την Ελλάδα…
Το σπήλαιο της Πεντέλης: Το σπήλαιο της Πεντέλης είναι ίσως το γνωστότερο από τα σπήλαια της Ελλάδας στα οποία λαμβάνουν χώρα παράξενα φαινόμενα λόγω του ότι βρίσκεται πολύ κοντά στην πόλη των Αθηνών. Το σπήλαιο ήταν ήδη γνωστό από την αρχαιότητα, από τότε που οι αρχαίοι Αθηναίοι έψαχναν το όρος της Πεντέλης για το παγκοσμίου φήμης πεντελικό μάρμαρο. Το συγκεκριμένο σπήλαιο αποτέλεσε κατά την αρχαιότητα ιερό του Πανός και των νυμφών. Αυτό συνεπάγεται πως οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως στην περιοχή εμφανιζόταν ο τραγόμορφος θεός και οι ακόλουθοί του, καθώς και οι νύμφες. Στα Βυζαντινά χρόνια αποτέλεσε ησυχαστήριο Χριστιανών μοναχών, ενώ αργότερα χτίστηκαν κοντά στην είσοδό του δύο εκκλησάκια, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή να γίνεται στα μέρη όπου κάποτε υπήρχαν αρχαίοι ναοί και ιερά. Υπήρχαν δε αναφορές και για ανθρώπους οι οποίοι εξαφανίζονταν στο σπήλαιο εκείνο. Αργότερα το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε από τον περιβόητο λήσταρχο Νταβέλη ο οποίος, καθώς λέγεται, είχε βρει κρυφές διόδους που τον οδηγούσαν σε διάφορα σημεία του λεκανοπεδίου. Στην σύγχρονη εποχή, το μεγαλύτερο μέρος τους σπηλαίου έχει σφραγιστεί και, ως εκ τούτου είναι απρόσιτο στον ερευνητή ενώ κοντά στο σπήλαιο βρίσκονται στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Υπάρχουν επίσης αναφορές για εμφανίσεις περίεργων όντων τόσο μέσα, όσο και έξω από το σπήλαιο ενώ άλλοι αναφέρουν εμφάνιση εξωγήινων. Το σπήλαιο της Πεντέλης λοιπόν είναι ίσως το πιο παράξενο σπήλαιο ολόκληρης της Αττικής.
Οι σπηλιές του Ταΰγετου: Τα σπήλαια που βρίσκονται στον Ταΰγετο αποτελούν ένα ακόμα παράδειγμα παράξενων σπηλαίων. Στην αρχαιότητα πιστευόταν πως εκεί κατοικούσε η κατώτερη θεότητα Ταϋγέτη ενώ, από αρχαιολογικές έρευνες έχουν βρεθεί στην περιοχή αναθήματα που χρονολογούνται στην Μυκηναϊκή εποχή. Το πλούσιο μυθολογικό υπόβαθρο σε συνδυασμό τόσο με το πυραμιδοειδές σχήμα του όρους, όσο και με την μυστηριώδη εξαφάνιση του καθηγητή Λιαντίνη μέσα σε ένα από αυτά, οδήγησαν στο να λεχθούν πολλά πράγματα για την περιοχή, ως και το ότι εκεί υπάρχουν πύλες που οδηγούν σε άλλους κόσμους ή σε άλλες διαστάσεις…
Τα σπήλαια του Τσούτσουρα: Ο Τσούτσουρας, μία παραθαλάσσια περιοχή της νότιας Κρήτης που βρίσκεται νότια από τα Αστερούσια Όρη είναι ένα χωριό κοντά στο οποίο βρίσκονται σπηλιές – άλλες με χερσαίες και άλλες με θαλάσσιες εισόδους – στις οποίες λέγεται ότι συμβαίνουν παράξενα φαινόμενα. Τα σπήλαια αυτά ήταν κατά την αρχαιότητα αφιερωμένα στην θεότητα Ειλειθυία που ήταν η θεά της γονιμότητας. Κάποια άλλα σπήλαια της περιοχής σχετίζονται με τον μύθο του Ραδάμανθυ, του γιου του Διός, ο οποίος μπαινόβγαινε στα σπήλαια αυτά με τα νοοκίνητα ιπτάμενα πλοία του. Η περιοχή του Τσούτσουρα δεν έγινε αντικείμενο έρευνας μέχρι και τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής, υπήρξε κάποια αντιπαράθεση μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας για το ποια θα έχει τον έλεγχο της περιοχής. Οι Γερμανοί έκαναν έρευνες στην περιοχή, έχτισαν μία ναζιστική βάση μέσα σε κάποια απ’ τις σπηλιές και σκότωσαν μεγάλο ποσοστό των ντόπιων κατοίκων – που ίσως είχαν δει πράγματα. Μετά τον πόλεμο, κατά τον ερευνητή Ι. Φουράκη, έγιναν έρευνες των Αμερικάνων στην περιοχή κατά την δεκαετία του 1960, ενώ οι είσοδοι κλείστηκαν με τσιμέντο μετά το τέλος των ερευνών κι αφού πάρθηκαν από μέσα κάποια πράγματα. Το θέμα του σπηλαίου αυτού ξαναέγινε γνωστό από την τηλεοπτική εκπομπή «Οι Πύλες του Ανεξήγητου», όταν κάποιος Κρητικός, αφού μπήκε στα σπήλαια και είδε, καθώς ανέφερε, αρχαία αντικείμενα εξοπλισμένα με υψηλή τεχνολογία, καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση με την κατηγορία της αρχαιοκαπηλίας. Οι έρευνες που ακολούθησαν και ιδιαίτερα μία που έγινε σε μία θαλάσσια σπηλιά και στην οποία παρατηρήθηκαν διαταραχές στην ροή του χρόνου, έκαναν μέσα σε μία δεκαετία το σπήλαιο αυτό ένα από τα γνωστότερα σπήλαια σε όλη την Ελλάδα.
Τα τρία αυτά σπήλαια είναι ίσως τα γνωστότερα σπήλαια της Ελλάδας. Η πληθώρα των μύθων και των ιστοριών που αναφέρονται σε αυτά συνθέτουν ένα πέπλο μυστηρίου για το τι αυτά κρύβουν καλά στα άδυτά τους. Υπάρχουν όμως και άλλα σπήλαια στην Ελλάδα που κρύβουν ιστορίες, μύθους ή και κάτι παραπάνω. Θα επανέλθουμε με νέα στοιχεία.
Η  ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316