Τι βρέθηκε κάτω από το Σύνταγμα;

Eνα γεγονός που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία
γύρω στο –92. Σκάβοντας στο Σύνταγμα ανακάλυψαν ένα εύρημα
που θεωρήθηκε τόσο σοβαρό ώστε να ξυπνήσουν τον τότε
πρωθυπουργό, τον Μητσοτάκη. Το εύρημα συσκευάστηκε με σανίδες
και το είχε φωτογραφία η Ελευθεροτυπία - ήταν μεγάλου μεγέθους
(γύρω στα 3 μέτρα ύψος) και συσκευασμένο
έμοιαζε στο σχήμα με  ένα είδος κώνου.
 Το εύρημα λοιπόν την επόμενη μέρα εξαφανίστηκε!!!
Πάλι η Ελευθεροτυπία το ανακοίνωσε - κλάπηκε από άγνωστους από
την αποθήκη που ήταν φυλαγμένο, παρόλο τον όγκο του κανείς ποτέ
δεν ανακοίνωσε περί τινός επρόκειτο φυσικά, και το θέμα ξεχάστηκε.
Σίγουρα υπάρχουν αιτίες για να προβληματιστούμε και να
υποψιαστούμε πως δεν μας τα λένε όλα περί της αρχαίας
τεχνολογίας.
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

Ο παράξενος Υμηττός

ΑΠΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣAΚΡΑΤΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΙ+Η ΣΕ
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ'88
 
Στους πρόποδες του Υμηττού, κοντά στην
Ηλιούπολη υπάρχει μια σπηλιά με περίεργες ιδιότητες. Οι πυξίδες
τρελαίνονται, ενώ όσο κι αν προχωρήσει μέσα κανείς, υπάρχει
οξυγόνο, πράγμα πολύ αφύσικο. Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι σε
3.000 μέτρα υπάρχει ένας τοίχος, ο οποίος εμποδίζει το πέρασμα και
πίσω από τον τοίχο ακούγεται ένας έντονος θόρυβος σα να

δουλεύουν μηχανές.

 'Όπως έγινε γνωστό, η σπηλιά επικοινωνεί με τη
σπηλιά του Νταβέλη. Επίσης, πάνω από το μοναστήρι της
Καισαριανής, δημιουργείται ένα βάραθρο σπήλαιο του οποίου μέχρι
σήμερα στάθηκε αδύνατο να βρούνε το βάθος. Μερικές νύχτες έχει
παρατηρηθεί να ξεπετάγονται από το άνοιγμα έντονες δέσμες φωτός
σε κανονικά χρονικά διαστήματα. Ακόμη, υπάρχει πλήθος από
περίεργα φαινόμενα, θεάσεις ΑΤΙΑ, εμφανίσεις περίεργων
πλασμάτων, περίεργων ήχων από το υπέδαφος κλπ...]
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

Μια παραξενη ιστορια-Ανεξίτηλο αποτύπωμα σώματος

Ανήμερα του Πάσχα του 1974. 0 39χρονος ελαιοχρωματιστής
Αλέξανδρος Τσαβαλάς πατέρας δύο παιδιών, από την Αργυρούπολη
πήγαινε με το μηχανάκι του να πάρει ένα φίλο. Στη στροφή που η
λεωφόρος Βουλιαγμένης γίνεται μονόδρομος προς την Αθήνα, ο
Τσαβαλάς ένιωσε το μηχανάκι να «φεύγει». Την επόμενη στιγμή
βρισκόταν πάνω στην άσφαλτο, βαριά τραυματισμένος. Τον
μετέφεραν στο Γενικό Κρατικό και ύστερα από έξι μέρες πέθανε. Στο
σημείο του δυστυχήματος, ο Τσαβαλάς άφησε κάτι περισσότερο από
τη τσακισμένη μοτοσικλέτα και το αίμα του : ένα ανεξίτηλο
αποτύπωμα του σώματός του που καμιά χημική ουσία από εκείνες
που δοκιμάστηκαν τις επόμενες μέρες δεν μπορούσε να εξαλείψει.
Μετά από σχετικό ρεπορτάζ της τηλεοπτικής εκπομπής «Σήμερα», ο
χώρος κατακλύστηκε από περίεργους. Όλοι μπορούσαν να
διαπιστώσουν ότι στην άσφαλτο υπήρχε η σιλουέτα ενός αντρικού
σώματος πεσμένου στην άσφαλτο με το ένα πόδι και ένα χέρι
λυγισμένα. Ήταν τέτοια η λεπτομέρεια που μέχρι και τα δάχτυλα των
χεριών διακρίνονταν ξεκάθαρα. Ο κόσμος που μαζεύτηκε ήταν τόσο
πολύς, που δημιουργήθηκε σοβαρό κυκλοφοριακό πρόβλημα. Η
τροχαία προσπάθησε να εξαφανίσει το αποτύπωμα. Όμως ούτε το
νερό, ούτε το πετρέλαιο, ούτε η άμμος στάθηκαν ικανά να το
εξαλείψουν. Τελικά νέα άσφαλτος στρώθηκε στη περιοχή και ο
πονοκέφαλος εξαφανίστηκε. +εν υπήρχε κανένα μυστήριο πλέον.
Εννοείται ότι κανείς «αρμόδιος» δεν σκέφτηκε να ερευνήσει το
φαινόμενο.
Πηγή: Θανάσης Βέμπος, Το κουτί της Πανδώρας, Εκδόσεις Μάριος
Βερέττας, (2000), σελ. 195
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

TO ΔΑΧΤΥΛΙΔΗ ΤΟΥ ΜΙΝΩΑ

 Μπροστά σε μία από τις πιο συγκλονιστικές αποκαλύψεις, που αφορούν στον
μινωικό πολιτισμό και την ιστορία της Κρήτης, βρέθηκαν  οι
επιστήμονες και οι αρχαιολόγοι του εθνικού μουσείου ,στην Αθήνα. εκεί
παραδόθηκε το περίφημο «δαχτυλίδι του Μίνωα», που εδώ και 70 χρόνια ήταν
χαμένο στην αχλή του μύθου και το οποίο εξετάστηκε από τους πλέον ειδικούς
που κατέληξαν ότι είναι 100% αυθεντικό! Η είδηση της παράδοσης του
δαχτυλιδιού, κρατήθηκε μυστική το
τελευταίο διάστημα αφού οι αρχαιολόγοι δεν γνώριζαν εάν είναι γνήσιο ή
κίβδηλο. Όταν δε η επιτροπή που συστάθηκε από
το υπουργείο Πολιτισμού κατέληξε στο ότι είναι αυθεντικό αποφασίστηκε να
μην διαρρεύσει τίποτε . Πρόκειται σύμφωνα με τους
αρχαιολόγους για το μεγαλύτερο και το πιο σπάνιο σφραγιδικό δαχτυλίδι στον
κόσμο το οποίο με περιπετειώδη τρόπο έφτασε στα χέρια των αρχαιολόγων. Η
αξία του είναι ανεκτίμητη, αλλά όποιος θα ήθελε να πουλήσει στην αγορά ένα
τέτοιο εύρημα ίσως έπαιρνε και γύρω στα 6-9 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ  ΕΥΡΩ! Ήταν δε τόσο
εντυπωσιακό που η πρώτη εντύπωση όλων ήταν ότι ήταν κίβδηλο! Ακόμη και
ο ανασκαφέας της Kνωσού Άρθουρ Έβανς στον οποίο το είχαν πρωτοδώσει
πριν 80 και πλέον χρόνια είχε αμφισβητήσει την αξία του. Για δεκαετίες το
δαχτυλίδι εθεωρείτο χαμένο και 2-3 γενιές αρχαιολόγων είχαν περάσει χωρίς
να ξέρουν εάν πραγματικά υπήρξε! «Eίναι τόσο πρωτόγνωρα εντυπωσιακό
που έχοντας δει όλα τα υπόλοιπα παρόμοια που υπάρχουν ανά τον κόσμο
μόλις το είδα είπα ότι αποκλείεται να είναι πραγματικό, είναι κίβδηλο. Aφού
όμως το μελετήσαμε στην κάθε λεπτομέρειά του διαπιστώσαμε ότι είναι
απόλυτα γνήσιο.

 Άλλωστε κανένας κιβδηλοποιός δεν θα μπορούσε να
κατασκευάσει τέτοιο αριστούργημα» είπε χθες το βράδυ στην «Π» ειδικός που
το εξέτασε. Για το τόσο σοβαρό αυτό θέμα ο κ.Bενιζέλος έδωσε εντολή για
σύσταση επιτροπής από αρχαιολόγους και ειδικούς ώστε να διαπιστωθεί εάν
είναι γνήσιο. Το διάστημα των τελευταίων μηνών είδαν το δαχτυλίδι οι
αρχαιολόγοι από την πλευρά της χάραξης και της θεματολογίας, αλλά και

 ειδικοί συντηρητές που έλεγξαν την τεχνική κατασκευής του. Kλήθηκε ακόμη
και ο Γερμανός Ίνγκο Πίνι ο οποίος γνωρίζει όσο κανένας άλλος τα
σφραγιδικά . Oι πάντες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι γνήσιο-πλην
κάποιων στελεχών του Eθνικού Mουσείου που είχαν επιφυλάξεις , αλλά ούτως
ή άλλως παραδέχονται πως έχουν εμπειρία μόνο στα μυκηναϊκά. Το πόρισμα
είναι ήδη έτοιμο και θα σταλεί και στο Kεντρικό Aρχαιολογικό Συμβούλιο το
οποίο και θα αποφασίσει για την αμοιβή στον άνθρωπο που το παρέδωσε.
Yπολογίζεται ότι θα πάρει γύρω στα 1,2 εκατομμύρια ευρω. Το δαχτυλίδι
θα παρουσιαστηκε από τον υπουργό Πολιτισμού σε επίσημη τελετή. Eίναι
βέβαια εκ των ουκ άνευ να επιστρέψει το «δαχτυλίδι του Mίνωα» στο φυσικό
του χώρο, που δεν είναι άλλος από το Mουσείο του Hρακλείου ΠAΣ
ΒΡΕΘΗΚΕ Το περίφημο δαχτυλίδι, βρήκε το 1928 ένα μικρό αγόρι κοντά
στον τάφο ιερού στην Kνωσσό και ο πατέρας του, ένας φτωχός χωρικός από
τη περιοχή, το έδωσε στον δραστήριο και πολυπράγμονα ιερέα του χωριού
Πολάκη ο οποίος πήγε στον Έβανς για να το πουλήσει. Σύμφωνα με
αρχαιολόγους, ο Έβανς, δεν θέλησε να το αγοράσει καθώς ο ιερέας ζητούσε
πολλά χρήματα, έφτιαξε όμως με τη βοήθεια του Γκιγερόν δύο αντίγραφα από
χρυσό και ήλεκτρο που βρίσκονται στο μουσείο της Oξφόρδης. O παπά-
Πολάκης, πήγε μερικά χρόνια μετά, το 1933 ή 1934 στο Mουσείο Hρακλείου,
όπου υπηρετούσαν οι διαπρεπείς αρχαιολόγοι Nικόλαος Πλάτωνος και Σπύρος
Mαρινάτος. O πρώτος το θεώρησε γνήσιο και πρότεινε να το κρατήσουν ενώ ο
Mαρινάτος το απέρριψε ως κίβδηλο. Λόγω της διαφωνίας, το δαχτυλίδι
επιστράφηκε στον ιερέα, όμως ο Πλάτωνος, κράτησε ένα αντίγραφο σε
πλαστελίνη, το οποίο βρέθηκε στο προσωπικό του αρχείο. Kατά μία
πληροφορία, το αντίγραφο αυτό, βρίσκεται στην κατοχή του γιου του,
Λευτέρη Πλάτωνος. Aρκετά χρόνια αργότερα, όταν ο N. Πλάτωνος
ενδιαφέρθηκε ξανά για το δαχτυλίδι, ο ιερέας, είπε ότι το είχε δώσει στη
σύζυγο του για να το φυλάξει και εκείνη το έχασε! Aπό τότε, κανείς δεν
ξαναείδε το διασημότερο δαχτυλίδι του κόσμου, κανείς δεν έμαθε ποτέ πού
βρισκόταν ενώ πολλοί αρχαιολόγοι έγραψαν μελέτες για αυτό, με βάση τα
αντίγραφα που είχαν διασωθεί. Σε άρθρα που έχουν γραφεί και σε
παρουσιάσεις που έχουν γίνει κατά καιρούς, οι ερευνητές του μινωικού
πολιτισμού, εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι επρόκειτο για βασιλικό δαχτυλίδι
λόγω του μεγέθους, του πλούτου των παραστάσεων και του γεγονότος ότι
βρέθηκε κοντά σε βασιλικό τάφο. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό χρυσό
κόσμημα με σφραγίδα, που φέρει παραστάσεις δεντρολατρείας. Η θεά,
κατεβαίνει από τον ουρανό, είναι καθιστή στη γη και κωπηλατεί σε ένα μικρό
καράβι, συνθέτοντας μια συμβολική παράσταση με τον ουρανό, τη γη και τη
θάλασσα. Το δαχτυλίδι περιγράφει με λεπτομέρειες ο Έβανς στο βιβλίο του
«Palace of Minos» αλλά και ο N. Πλάτων σε εργασία για τη Mινωική
Θαλασσοκρατορία. Tελικά το δαχτυλίδι του Mίνωα δεν είχε χαθεί και
παραδόθηκε στο Mουσείο από κάποιον κληρονόμο του παπα-Πολάκη, που
διαμένει στην Aθήνα.
Η σελιδα μας στο facebook...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316?ref=hl

Το αντιτορπιλικό ΛΕΩΝ και το μυστηριώδες πείραμα της Φιλαδέλφειας

Αντιτορπιλικό ΛΕΩΝ. Στις 15 Ιανουαρίου του 1951 μεταβιβάστηκε στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό στα πλαίσια των μεταπολεμικών προγραμμάτων ενίσχυσης. Σαν σήμερα τον Μάϊο του 1951 το αντιτορπιλικό κατέπλεε στην Ελλάδα.


Υπήρξε 1 από τα 4 αντιτορπιλικά της κλάσης Cannon που δόθηκαν στο Ελληνικό Π.Ν. και έγιναν γνωστά ως «τα θηρία», καθώς ονοματίστηκαν «Αετός», Ιέραξ», «Πάνθηρ» και «Λέων». Δύο από αυτά έμελλε να γίνουν διάσημα: ο «Αετός» καθώς ήταν το πλοίο που «πρωταγωνίστησε» σε αρκετές ταινίες μεταξύ των οποίων «Τα κανόνια του Ναβαρόνε» και «Η Αλίκη στο Ναυτικό» και ο «Λέων», D-54, όπως ονομάσθηκε το DE-173 Eldridge.


Έχει γραφτεί από αρκετούς ερευνητές ότι αξιωματικοί και ναύτες που υπηρέτησαν στο «Λέων» ανέφεραν παράξενες καταστάσεις που είχαν να κάνουν τόσο με τα ηλεκτρολογικά του πλοίου (καλώδια που έμοιαζαν να ξεκινούν από το πουθενά και να καταλήγουν πουθενά), σφραγισμένα διαμερίσματα, παραισθήσεις των μελών

 Έχει επίσης γραφεί ότι οι σελίδες του ημερολογίου του πλοίου από τον Αύγουστο μέχρι το Σεπτέμβριο του 1943 λείπουν. 'Αλλες πάλι αναφορές θέλουν τον «Αετό» να παρουσιάζει παράξενη συμπεριφορά εξαφανιζόμενος από τα ραντάρ κατά τη διάρκεια ασκήσεων και με αρκετές δυσκολίες στις επικοινωνίες. Έτσι αρκετοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ήταν ο Αετός και όχι ο Λέων το πλοίο του πειράματος και ότι σκόπιμα το Ναυτικό των ΗΠΑ «άλλαξε» τα πλοία κατά την παράδοσή τους στην Ελλάδα ώστε να μπερδευτούν τα ίχνη. Το «Λέων» υπηρέτησε έως το 1991 οπότε και παροπλίστηκε μεταφερόμενο στο Ναύσταθμο της Σούδας. Το πλοίο οδηγήθηκε προς διάλυση προς το τέλος της δεκαετίας του 90. Ο «Αετός», επίσης υπηρέτησε μέχρι το 1991, και παρέμεινε στη Σούδα μέχρι το 1993 οπότε και δωρίθηκε από την την Ελληνική κυβέρνηση στην ΄Ένωση Ναυτικών Αντιτορπιλικών Συνοδείας (Destroyes Escort Sailors Association).

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ KANOΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ...http://www.youtube.com/watch?v=PatH99d8d9E#t=23

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

Το μυστικό πείραμα της Καστέλλας (1903)

Η Συσκευή του Μπρανλί εγκαταστάθηκε στον λόφο της Καστέλλας.

Ο Γάλλος Εντουάρ Μπρανλί (Edouard Branly) ήταν φυσικός και Καθηγητής στο Καθολικό Ινστιτούτο του Παρισιού. Είχε μπει κι αυτός στην κούρσα που διεξάγονταν μεταξύ επιστημόνων από όλο τον κόσμο στην ανάπτυξη της Ασύρματης Επικοινωνίας. Ήξερε πολύ καλά όπως κι οι άλλοι επιστήμονες ότι η επίτευξη αυτή θα άλλαζε το μέλλον της ανθρωπότητας. 

Άνθρωποι θα επικοινωνούσαν μεταξύ τους χωρίς την χρήση καλωδίων αλλά ασύρματα. Ανταγωνιστής του Μπρανλί ήταν κυρίως ο Ιταλός Μαρκόνι χωρίς να αποκλείονται και πολλοί άλλοι.

Ο Μπρανλί με την συσκευή του. Η Συσκευή του Μπρανλί αποτελούνταν από ένα σωλήνα γεμάτο ρινίσματα σιδήρου που πλησίαζαν το ένα το άλλο όταν στα άκρα του σωλήνα εφαρμοζόταν μια τάση και αναπαρήγαγε τα σήματα

Οι επιστήμονες αυτοί έκαναν τα πειράματά τους μυστικά σε περιοχές διαφορετικές από αυτές της εθνικής τους καταγωγής προκειμένου να αποφύγουν την παρακολούθηση των ερευνών τους χωρίς αυτό να το καταφέρνουν πάντα. 

Ξαφνικά ο Μαρκόνι κι ενώ οι έρευνές του είχαν κολλήσει στα 275 μέτρα απόσταση σήματος, εμφανίζεται να εκμπέμπει το γράμμα "S" (σε μορς) από την Κορνουάλη της Ουαλίας στον Άγιο Γεώργιο της Νέας Γης, ενώνοντας έτσι της δύο ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού. Όμως ο Μαρκόνι για να το πετύχει αυτό έχει χρησιμοποιήσει μια συσκευή που την κατασκεύασε ο Εντουάρ Μπρανλί το 1890. Χωρίς να μπούμε στα ενδότερα της ασύρματης επικοινωνίας απλά να πούμε ότι χωρίς αυτή την συσκευή, ο Μαρκόνι δεν θα μπορούσε να κάνει την εκπομπή.

Όταν ο Μαρκόνι ανακοίνωσε το επίτευγμά του ο Μπρανλί του στέλνει πικραμένος τηλεγράφημα "αυτό το όμορφο επίτευγμά σας οφείλεται στην ανακάλυψη στου κύριου Μπρανλί". Αργότερα η κοινότητα αναγνώρισε ότι ο Μαρκόνι δεν ήταν εφευρέτης αλλά σπουδαίος καινοτόμος και επιχειρηματίας.

Ο Μπρανλί τότε έβαλε στο μυαλό του να πετύχει κάτι περισσότερο από τον Μαρκόνι. Για τον σκοπό αυτό τον Μάρτιο του 1903 ο Μπρανλί έρχεται σε συμφωνία με τον τότε Υπουργό Ναυτικών Καραπάνο, η Ελλάς να βάλει τα μέσα και ο ίδιος την τεχνογνωσία.

Συγκεκριμένα ο Μπρανλί έχει δημιουργήσει μια εταιρεία με την επωνυμία "Γαλλική εταιρεία Τηλεγράφων και Τηλεφώνων άνευ σύρματος" που εκπροσωπείται από τον Ιούλιο Μπερτράν. Αυτός έρχεται σε επαφή με τον τότε Υπουργό Ναυτικών Καραπάνο και του προτείνει τα πειράματα να γίνουν στην Ελλάδα προς όφελος του Βασιλικού Ναυτικού το οποίο θα αποκτήσει ξαφνικά ένα μεγάλο όπλο. Την επικοινωνία. Ο Καραπάνος αμέσως ενημερώνει τον τότε Διάδοχο Κωνσταντίνο Α΄ ο οποίος συμφωνεί αμέσως. Η επικοινωνία αυτή γίνεται μέσω της Γαλλικής Πρεσβείας Αθηνών.

Ο Μπρανλί σε υπόμνημα προς την ελληνική κυβέρνηση εκθέτει όλες τις εργασίες που πρόκειται να γίνουν χρησιμοποιώντας την λέξη ΠΕΙΡΑΜΑ

Γιατί στην Ελλάδα και όχι αλλού;
Ήταν ήδη γνωστό στην επιστημονική κοινότητα, το ενδιαφέρον της ελλάδας για την επικοινωνία. Το 1902 το Υπουργείο Ναυτικών είχε ήδη κάνει μια προσπάθεια με πομπό που είχε εγκαταστήσει στην Φρεαττύδα και δέκτη στο Παλαιό Φάληρο.

Αποφασίζουν τότε να δημιουργηθεί ένας επίγειος σταθμός στην Κορυφή του Λόφου της Καστέλλας ενώ ένας άλλος εντός πολεμικού πλοίου στο οποίο μάλιστα θα γίνουν τροποποιήσεις ώστε να δημιουργηθεί ένας ειδικός θάλαμος με τα μέσα και τους χειριστές της συσκευής. Το πλοίο όμως αυτό θα πρέπει να διαθέτει και ηλεκτρικομηχανή, κάτι που δεν ήταν σύνηθες για την εποχή. Έτσι το Ναυτικό διαθέτει το ατμόπλοιο "Ευρώτα". Ο "Ευρώτας" διαμορφώνεται σύμφωνα με το σχέδιο και εφοδιάζεται με την συσκευή του Μπρανλί ενώ τοποθετείται και ειδικό ραδιο-ιστίο ύψους 3 μέτρων.

Το Ατμόπλοιο ΕΥΡΩΤΑΣ

Οι εφημερίδες δημοσιεύουν την ίδια φωτογραφία απλά τροποποιούν λίγο την λεζάντα. Η φωτογραφία δόθηκε στον Τύπο από τον Ναυτικό και αφορά τον σταθμό της Καστέλλας

Η πρόταση για την δημιουργία αυτού του σταθμού στον λόφο της Καστέλλας ανήκε στον Καραπάνο ο οποίος είχε διατελέσει Υπουργός στην προγενέστερη Κυβέρνηση του Κουμουνδούρου και σύχναζε στην εξοχική κατοικία του Κουμουνδούρου στην Καστέλλα. Επίσης λίγο πιο πάνω στην Καστέλλα βρίσκονταν και η οικία του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη επίσης υπουργού στην ίδια Κυβέρνηση.

Το Υπουργείο Ναυτικών, διατάζει το Ναύσταθμο να διαθέσει ομάδα Αρμενιστών οι οποίοι υπό τις οδηγίες του Μπρανλί θα τοποθετήσουν τρεις τεράστιους ιστούς στην Καστέλλα, που θα συλλέγουν ή θα εκπέμπουν ραδιοκύματα.

Ατμόπλοιο ΑΧΕΛΩΟΣ

Το Ατμόπλοιο ΑΧΕΛΩΟΣ σε φωτογραφία του Πειραιώτη Φωτογράφου Α. Γαζιάδη

Υπάρχει σποραδική επιβεβαίωση από τα ημερήσια δημοσιεύματα του Τύπου ότι 3 ατμόπλοια χρησιμοποιούνται στα πειράματα του Μπρανλί. Τα ατμόπλοια ΕΥΡΩΤΑΣ, ΑΧΕΛΩΟΣ και ΣΥΡΟΣ

Για να ξαναγυρίσουμε όμως στον "Ευρώτα" αποφασίζουν το πλοίο να ταξιδεύει σε απόσταση 300 χιλιομέτρων από την Καστέλλα και να εκπέμπει διαρκώς. Τα πειράματα υπολογίζουν ότι θα διαρκέσουν μια περίοδο έξι μηνών. Στην πορεία του χρόνου μπαίνει και δεύτερο σκάφους του Ναυτικού στα πειράματα το ατμόπλοιο "Αχελώος" ενώ πληροφορίες υπάρχουν και το "Σύρος".

Αρχικά τοποθετούν την επίγεια εγκατάσταση εντός του μόνιμου πυροβολείου που υπήρχε στην κορυφή της Καστέλλας. Αργότερα λόγω πληθώρας και όγκου των μηχανημάτων αναγκάζονται να κάνουν νέα κατασκευή πάνω στην Δεξαμενή της Καστέλλας.

Πρόβλημα με την ρευματοδότηση:
Όμως η Ηλεκτρική Εταιρεία τον Ιούλιο του 1903, διαβιβάζει έγγραφο σύμφωνα με το οποίο αδυνατεί να χορηγεί στον Σταθμό, ρεύμα καθ΄ όλη την διάρκεια της ημέρας. Τότε ο Μπρανλί φέρνει από την Γαλλία ολόκληρη συστοιχία συμπυκνωτών μεγάλης χωρητικότητας να δίνουν ρεύμα όταν η Ηλεκτρική αδυνατεί.

Πρόβλημα με το Τελωνείο Πειραιά:
Καταφτάνουν 5 τεράστια κιβώτια στο Τελωνείο του Πειραιά, το οποίο δεν επιτρέπει την εισαγωγή τους. Το Υπουργείο Ναυτικών δεν θέλει να ενημερώσει το Τελωνείο για το "πείραμα". Τελικά διαβιβάζει σημείωμα ότι θα χρησιμοποιηθούν στο Ναύσταθμο.

Πρόβλημα και με τον Δήμαρχο Πειραιά:
Το ένα πρόβλημα διαδέχεται το άλλο. Αυτή την φορά το πρόβλημα είναι ο Δήμαρχος Πειραιά ο οποίος θα πρέπει να είναι ενήμερος και να δώσει σχετική άδεια για την κατασκευή του Σταθμού πάνω στην Δεξαμενή.

Επίσκεψη στον Δήμαρχο Πειραιά προκειμένου να λάβουν την άδεια για την εγκατάσταση του Σταθμού στην Καστέλλα, επί της Δεξαμενής

Σύσταση Ειδικής Ομάδας:
Εν τω μεταξύ το βασιλικό ναυτικό έχει συγκροτήσει μια "Ειδική Ομάδα" αποτελούμενη από τους: Υποπλοίαρχο Ηπίτη και τον Ηλεκτρολόγο Ανθυποπλοίαρχο Δοσίου που έχουν γίνει η σκιά του Μπρανλί. Αποφασίζουν σε αυτή την "Ειδική Ομάδα" να μπουν και εκτός ναυτικού αλλά σχετικοί με τα πειράματα. Έτσι εντάσσονται οι: Καθηγητές Τιμολέων Αργυρόπουλος, Χρηστομάνος και Δαμβέργης τους οποίους προτείνει η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ σταδιακά εντάσσονται και Αξιωματικοί του Στρατού και ιδιώτες φυσιοδίφες κυρίως ως προς το αντικείμενο. Σίγουροι για την επιτύχια του εγχειρήματος μετατρέπουν όχημα το οποίο το ονομάζουν "Φορητό σταθμό τηλέγραφου άνευ συρμάτων"

Ο Κύριος "ηλεκτρικός" Αργυρόπουλος:
Ειδικά από την προαναφερόμενη ομάδα, σημαντική ήταν η προσφορά του Καθηγητού Φυσικής Τιμολέοντα Αργυρόπουλου, που οι Αθηναίοι τον αποκαλούν ο "κύριος ηλεκτρικός" ο οποίος την εποχή εκείνει υποστήριζε και έδινε διαλέξεις για την χωρίς σύρματα επικοινωνία και ειδικά την εφαρμογή της χρήσης της στα πλοία. Αυτός δίνει την ώθηση στην επιτροπή στην οποία εντάσσονται και ο Πλωτάρχης Παπαχρήστου, ο Παπαρηγόπουλος και ο Μαλικόπουλος.

Από τον Ανθυπολοχαγό Πυροβολικού Πετρόπουλο μαθαίνουμε τα εξής:
"Μετά την αποφοίτησιν μου εκ της Ανωτέρας Ηλεκτρολογικής Σχολής των Παρισίων, διαταχθείς υπό του υπουργού των Εσωτερικών να παρακολουθήσω τα κατά τον παρελθόντα Νοέμβριον γενόμενα πειράματα επί του εν Καστέλλα ιδρυθέντος σταθμού του άνευ σύρματος τηλεγράφου".

Βλέπουμε ότι ο ίδιος ο Πετρόπουλος στο ημερολόγιό του τονίζει πως επρόκειτο περί ΠΕΙΡΑΜΑΤΩΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΝ ΚΑΣΤΕΛΛΑ ΙΔΡΥΘΕΝΤΟΣ ΣΤΑΘΜΟΥ (κρατείστε την λέξη Πειράματα).


Η έκβαση των Πειραμάτων και οι περίεργες ανακοίνωσεις -
Η Καστέλλα αγνοείται ιστορικά καθώς και τα ατμόπλοια των πειραμάτων:
Οι δοκιμές στα 3 πλοία του πολεμικού ναυτικού είναι πετυχημένες. Τα ατμόπλοια "ΕΥΡΩΤΑΣ", "ΑΧΕΛΩΟΣ" και "ΣΥΡΟΣ" επικοινωνούν με την Καστέλλα και ο επίγειος σταθμός απαντά. Το νέο μεταδίδεται πλέον πανηγυρικά στον Τύπο χωρίς να υπάρχει πλέον το στοιχείο της μυστικότητας

Όμως η επίσημη ανακοίνωση του Βασιλικού Ναυτικού αναφέρει:
"Οι πομποί και οι δέκτες του "ΥΔΡΑ", "ΣΠΕΤΣΑΙ" και "ΨΑΡΑ" ελειτούργησαν κανονικώς".

Ίσως γιατί και τα τρια ήταν Θωρηκτά και γνωστά στον ελληνικό λαό, ίσως για κάποιο άλλο λόγο που εμείς αγνοούμε τα 3 ατμόπλοια που μετασκευάστηκαν (ΕΥΡΩΤΑΣ, ΑΧΕΛΩΟΣ και ΣΥΡΟΣ) και επί των οποίων έγιναν οι Δοκιμές δεν έγιναν ποτέ γνωστά. Επίσης ιστορικά έμεινε γνωστή η περιοχή ΑΣΥΡΜΑΤΟΣ αλλά ποτέ δεν αναφέρθηκε ο λόγος της Καστέλλας.

Η επιτυχία είναι δεδομένη, επέκταση χρήσης και στον Στρατό:
Ο Διάδοχος Κωνσταντίνος ενθουσιασμένος με τα αποτελέσματα μιλάει περί τεχνολογίας που δύναται να είναι "όπλο" όχι μόνο για το Ναυτικό αλλά και για τον στρατό. Υπογράφει "Πρωτόκολλο συνεργασίας" σύμφωνα με το οποίο στρατιώτης θα φέρει στην ράχη του φορητή συσκευή η οποία αντί κεραίας θα "επικοινωνεί" με χάρτινους αετούς που θα ίπτανται την ώρα της μετάδοσης ή αντί αετού, αεροστάτου υδρογόνου.
Και η εφευρητικότητα πάει ακόμα περισσότερο:

"Άμα ανακοινωθεί". Ερώτημα αναπάντητο δεδομένου ότι την ίδια μέρα όλα τα πρωτοσέλιδα των Εφημερίδων μιλούσαν για τον ΑΣΥΡΜΑΤΟ ΤΗΛΕΓΡΑΦΟ. Τι άλλο θα μπορούσε να ανακοινωθεί; Επίσης ο Διάδοχος μιλάει για τηλεκίνηση μέσω της συσκευής Μπρανλί του αερόστατου, της τοπίλλης του υποβρυχίου. Μέχρι εκείνη την στιγμή μιλούσαν απλά για τηλεγραφεία άνευ συρμάτων.

Σήμερα ο Μπρανλί (ή Μπρανλύ) θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους εφευρέτες στην Γαλλία. Σχολεία, ιδρύματα, πλατείες, οδοί, γραμματόσημα φέρουν το όνομά του. Στην χώρα μας είναι σχεδόν άγνωστος

Ακολουθηστε μας στο facebook...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

Πηγή

Οι Ιδαίοι Δάκτυλοι και οι Τελχίνες

Οι Ιδαίοι Δάκτυλοι και οι Τελχίνες, κατά την παράδοση, ήταν αυτοί που πρώτοι βρήκαν και επεξεργάσθηκαν το χαλκό και το σίδηρο και αυτοί που δίδαξαν στον Ήφαιστο την τέχνη της μεταλλουργίας.

Οι Ιδαίοι, οι «γόητες» Άκμων, Δαμναμενεύς και Κέλμις, θεωρούνται από τους περισσότερους συγγραφείς ως οι πρώτοι κάτοικοι της Κρήτης και τοποθετούνται στο όρος Ίδη (Ψηλορείτης) ενώ κατά μία άλλη παράδοση κατοικούσαν στις υπώρειες του όρους Ίδη στην Τρωάδα από όπου ήρθαν μαζί με τον Μύγδονα στην Ευρώπη. Εκτός από τη σχέση τους με τη μεταλλουργία, οι Ιδαίοι Δάκτυλοι θεωρούνται ότι εισήγαγαν τις μυστηριακές λατρείες, σχετίζονταν με τη μουσική, είχαν τη δυνατότητα ως μάγοι και σοφοί να αποτρέπουν το κακό και κατά τις μαρτυρίες των αρχαίων συγγραφέων είναι πάντα συνδεδεμένοι με τη λατρεία της Μητέρας Θεάς. Ταυτίζονται με τους Κουρήτες, νεαρούς πολεμιστές, οι οποίοι θεωρούνται απόγονοι τους και σχετίζονται με την ανατροφή του Δία στο Ιδαίον Άντρο, επίσης με τους Κορύβαντες και τους Καβείρους

Οι Τελχίνες, οι οποίοι κατά τον Στράβωνα υπήρξαν οι πρώτοι που επεξεργάσθηκαν το χαλκό και το σίδηρο, κατοικούσαν επίσης στην Κρήτη από όπου πήγαν στην Κύπρο και στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν στη Ρόδο, η οποία ονομάσθηκε και Τελχινίς. Τα ονόματά τους ήταν Χρυσός, Άργυρος και Χαλκός, ενώ κατά μία άλλη παράδοση ήταν περισσότεροι και είχαν άλλα ονόματα, Σκέλμις και Δαμναμενεύς, τα οποία αποδίδονται και στους Ιδαίους Δάκτυλους. Επεξεργάσθηκαν πρώτοι το χαλκό και το σίδηρο, κατασκεύασαν πρώτοι αγάλματα θεών και αντίθετα με τους Ιδαίους, ήταν «φθονεροί» και «ψογεροί» και κατείχαν μυστικά και άλλων τεχνών χρήσιμων για το βίο των ανθρώπων, τα οποία όμως δεν μετέδιδαν στους άλλους αλλά κρατούσαν ζηλόφθονα για τους ίδιους.

Πίσω από το μύθο των Ιδαίων Δακτύλων και των Τελχίνων φαίνεται να απηχούνται οι κλειστά οργανωμένες συντεχνίες των μεταλλουργών, οι οποίοι διατηρούσαν στα πλαίσια της ομάδας τα μυστικά της τέχνης τους. Πρόκειται για ομάδες επαγγελματικές-οικογενειακές, ομάδες μεταλλουργών «δημιουργών» που διατήρησαν τις γνώσεις, τα μυστικά της τέχνης και τις τεχνικές, δια μέσου των «Σκοτεινών Αιώνων» και κράτησαν τη συνέχεια από τα προϊστορικά χρόνια έως και το 10ο αι. π.Χ. Οι τεχνίτες αυτοί αντιμετωπίζονταν πάντα ως «γόητες», μάγοι και σοφοί, κατά αναλογία των μυθικών δαιμόνων με τους οποίους φαίνεται ότι ήταν συνυφασμένοι, γεγονός που θα πρέπει να υποστηριζόταν από τη φύση του επαγγέλματος αλλά και από τον κλειστό χαρακτήρα των ομάδων κατόχων των μυστικών του. Η αντιμετώπιση εξάλλου των μεταλλουργών ως μάγων με αξιοθαύμαστες και συγχρόνως επικίνδυνες, μαγικές ικανότητες είναι συχνή και σε άλλους πολιτισμούς.

Δάκτυλοι σύμφωνα με τη μυθολογία ήσαν γίγαντες που είχαν αναλάβει τη φύλαξη του Δία όταν ήταν μικρός. Για τη γέννηση τους υπάρχουν πολλές εκδοχές (βλέπε Κρητική Μυθολογία του Ν. Ψιλάκη), που όλες αναφέρονται στον Ψηλορείτη.

Αναφέρουμε τις δύο σπουδαιότερες:

1) "Όταν η Ρέα κοιλοπονούσε το Δία, για να μη φωνάξει και την ακούσει ο Κρόνος, έμπηξε τα δάκτυλα της στη Γη και εδημιουργήθηκαν πέντε ρυάκια από κάθε χέρι κι από κάθε δάκτυλο ξεπετάχτηκε κι ένας γίγαντας που ονομάστηκαν Ιδαίοι από την Ίδη (Ψηλορείτη) και Δάκτυλοι επειδή έγιναν από τα δάκτυλα της Ρέας.

2) Μια από τις νύμφες, η Αγχιάλη, έπιασε με τα δάκτυλα της Οαξία γη κι απ' αυτήν φύτρωσαν οι γίγαντες που αναφέραμε παραπάνω κι ονομάστηκαν Ιδαίοι Δάκτυλοι. Πού όμως έμπηξε τα δάκτυλα της η Ρέα, η πού έπιασε η Αγχιάλη την Οαξία γη; Όπως είναι γνωστό τα Ζωνιανά τα διασχίζει ο ποταμός που ονομάζεται Μυλοπόταμος και που δεν είναι άλλος από τον αρχαίο Οάξη, (βλ. εγκυκλ. Λεξικό Ήλιος), που ενώνεται στα Μουρτζανά με το Γεροπόταμο. Στις πηγές του το μέρος λέγεται στου «ΠΟΥΛΟΥ» Πούλος όμως όπως ξέρουν όλοι οι Κρητικοί είναι η μούτζα, η ανοιχτή παλάμη. Λέγεται δε έτσι, γιατί εκεί ενώνονται πέντε ρυάκια που κατηφορίζουν από τον Ψηλορείτη και αν τα δει κάποιος από ψηλά, είναι ακριβώς ένας πούλος, δηλ. το αποτύπωμα μιας ανοικτής παλάμης. Αυτά τα ρυάκια είναι: α)Του Νησιού (μεταξύ Νησιού και Κουνάλη Κούτελο), β) του Καβδελιό (Δετές Καβδελιό Κουτειά), γ) Ζουριδοσπηλιά (Κουτσιά -Κοπροκεφάλα), δ) Πελεκατού (Κοπροκεφάλα - Πελεκατός) και ε) Λαγκοπεράματος. Και ως προς το μέγεθος μοιάζουν με τα δάκτυλα του χεριού της Ρέας και το μπράτσο της είναι ο ποταμός Οάξης. Το ότι οι αρχαίοι θεωρούσαν, προσωπικά πιστεύω, ότι το ένα χέρι της Ρέας μπήχτηκε σ' αυτό το σημείο δηλ. στου Πούλου το και το στηρίζω οτα εξής: α) Στο όνομα ΠΟΥΛΟΥ, β) στο σχήμα, γ) είναι το μέρος στην Ίδη άρα Ιδαίοι Δάκτυλοι ταιριάζει, δ) στην Οαξία γη. Είπαμε πως ο ποταμός ονομαζόταν Οάξης άρα και η γη του Οαξία θα λεγόταν.

Αν υποτεθεί ότι εννοεί τη γη της αρχαίας Οάξου σημερινής Αξού, πάλι στο ίδιο σημείο καταλήγουμε γιατί είναι γνωστό ότι ολόκληρη η περιφέρεια των Ζωνιανών και των Ανωγείων μέχρι τη Νίδα και τις κορφές του Ψηλορείτη ανήκε στο βασίλειο της Οάξου, άρα και όλη η γη αυτής της περιοχής ήταν Οαξία. Επομένως, και η γη του Οάξη και του Πούλου. Συνδέεται όμως και μ' αυτά που έγραψα στο προηγούμενο φύλλο των «Μ.Ν.» Ζου Λάκκος - Ζουλιανά - Ζωνιανά σπήλιος του Ζου, πηγή της Αμάλθειας, και δύο χιλιόμετρα πιο κάτω το Δισκούρι = Διός κούροι. Όλα αυτά αποτελούν μια συνέχεια, μια ενότητα αξιοπρόσεκτη που έχει σχέση με το Δία και ξεκινά από το χιονοδρομικό (εκεί φτάνει το μεσαίο δάκτυλο της Ρέας) και Ιδαίο Άντρο - Ιδαίοι Δάκτυλοι -Οάξης - Ζου Λάκκος - Ζουλιανά Ζωνιανά (Ζώνε θεέ). Δισκούρι (Διός Κούροι) = Γιοι του Δία, ο όρκος Νή ζά... οι θρύλοι οι παραδόσεις, συνηγορούν ότι θα 'πρεπε να ερευνηθεί αρχαιολογικά ο τόπος και ειδικά ο σπήλιος του Ζου. Ιδαίο άντρο είναι κι αυτός όπως και της Νίδας και των Καμάρων και τόσοι άλλοι σπήλιοι γνωστοί και άγνωστοι της Ίδης-Ψηλορείτη. (Βλ. Ιερά σπήλαια της Κρήτης του Πώλ Φώρ). Γιατί εφόσον δεν το κάνει η Αρχαιολογική υπηρεσία, φροντίζουν να την υποκαταστήσουν άλλοι την τελευταία φορά που επισκέφτηκα το σπήλιο του ΖΟΥ είδα αρκετά σημάδια ανασκαφών. Ευτυχώς ο Δίας - η φύση φρόντισε να προφυλάξει το μέρος σκεπάζοντας το με ογκόλιθους (γκρέμισμα της οροφής) που κάνει δύσκολο το έργο τους. Άλλωστε πού είναι ο τάφος του Δία; Τι θα πει Ζαννέτα η Τζαννέτα; (και έτσι λέγεται η περιοχή γύρω από το σπήλαιο του ΖΟΥ). Μήπως Τζαν-Ζαν = Δίας και νέτα-νέτος το Ιταλικό χωρίς απόβαρο, ο έτοιμος, αυτός που έχει τελειώσει. (Βλ. Εγκ. Λεξ. Ήλιος) Δηλ. Δίας τελειωμένος - τέλος του Δία, τάφος του Δία. Αυτό είναι δική μου ερμηνεία και δεν επιμένω ότι είναι και η μόνη
Ακολουθηστε μας στο facebook...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

Τo Μυστήριο του Ελληνικού Αλφαβήτου

Πανάρχαια προσευχή - επίκληση υπάρχει και λειτουργεί μυστικά μέσα στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του. Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα κλπ.) δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανώτερης σύλληψης. Σύμφωνα με αυτήν τη γνωστή μας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμα F ) ακούγονται και γράφονται ως εξής: 

 ΑΛΦΑ - ΒΗΤΑ - ΓΑΜΑ - ΔΕΛΤΑ - ΕΨΙΛΟΝ - ΣΤΙΓΜΑ - ΖΗΤΑ - ΗΤΑ - ΘΗΤΑ - ΙΩΤΑ - ΚΑΠΠΑ - ΛΑΜΒΔΑ - ΜΙ - ΝΙ - ΞΙ - ΟΜΙΚΡΟΝ - ΠΙ - ΡΟ - ΣΙΓΜΑ - ΤΑΥ - ΥΨΙΛΟΝ - ΦΙ - ΧΙ - ΨΙ - ΩΜΕΓΑ.

Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής Επιστήμης, έχουμε τα ακόλουθα: "ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!"

Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του Φωτός:

"ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!

ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.

ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ,

Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ

ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.

(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η,

Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ),

ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ

ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,

ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,

Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)".

Η επίκληση αυτή είναι καταγεγραμμένη από αιώνες στο υποσυνείδητο των Ελλήνων.

Αμέσως πιο κάτω αποκαλύπτουμε την σημασία των λέξεων της προσευχής αυτής:

Αλ = Ο νοητός ήλιος.

Φά-ος = το φώς.

Βη = προστακτική του ρημ. βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι).

Τα = δοτική άρθρου δωρικού τύπου, τη, εις τήν.

Γα = Γή (δωρικός τύπος).

Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.

Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος.

Εψ = ρήμ. έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος.

Ιλών = ιλύς (ουσ.) = λάσπη, πηλός.

Στη = προστ. ρήμ. ίστημι.

΄Ιγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.

Ζη = προστ. ρημ. ζώ.

Η = προστ. ρημ. ειμί, είμαι.

Θη = προστ. ρημ. θέτω.

Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ (πρβλ. αγγλ. Ι = εγώ).

Παλλάν = Ρημ. πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι) επιθ. παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (π.ρ.β.λ. Παλλάς Αθηνά).

Δα = άλλος τύπος της Γα, Γής (πρβλ. Δά- μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή)

Νύξ = (ουσ.) νύχτα.

Ο = (αναφ.) το οποίο, που.

Φύ(οι)= ευκτική ρημ. φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).

Απόδοση

Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!

Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται

(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).

Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)

για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν

και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.

Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,

και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)

το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,

και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,

το σημαντικότερο όλων!

Η εκφώνηση της επίκλησης αυτής, στον αρχαϊκό της τύπο, έχει μια ισχυρή δονητική επίδραση στους αισθανόμενους Ανθρώπους του Φωτός, σε όποιο σημείο αυτού του Πλανήτη και αν ίστανται, διότι πάνω απ΄ όλα είναι μια μυστηριακή κρούση στον ιερό σπόρο της Ψυχής τους..

Aκολουθηστε την σελιδα μας στο facebook...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

Τα Χειρουργικά Εργαλεία των Αρχαίων Ελλήνων

Τα αρχαία χειρουργικά εργαλεία δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από τα σημερινά. Όπως και όλα τα αρχαία οικιακά εργαλεία, όταν λάβουν την πρακτική τελική τους μορφή, δεν χρειάζεται να αλλάξουν.

Τα πρώτα εργαλεία, που έχουμε βρει ήδη από το 1000 π.Χ., δηλαδή το κεφαλοτρύπανο του 2ου αιώνος π.Χ., που βρέθηκε στο Δίον, είναι πανομοιότυπο με το σημερινό, απλώς τότε ήταν χειροκίνητο, ενώ σήμερα είναι ηλεκτροκίνητο, αλλιώς το τρυπάνι είναι ακριβώς όμοιο, τα άγκιστρα είναι πανομοιότυπα, οι λαβίδες είναι όμοιες, οι ουροκαθετήρες απλώς άλλαξαν σύσταση και έγιναν από πλαστικό, ενώ στην αρχαία εποχή έπαιρναν την μορφή της ουρήθρας και ήταν από μολύβι ή ορείχαλκο, μάλιστα όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν, άλλα κληροδότησαν και μέχρι σήμερα τα αρχαία ονόματά τους.

Ένα βλεφαροκάτοχο έχει το ονομά του από την Αρχαιότητα και παραμένει μέχρι σήμερα βλεφαροκάτοχο, η λαβίδα παραμένει και σήμερα λαβίδα, το νυστέρι το ίδιο, κρατούν τα ίδια ονόματα από τότε, όχι μόνο στην Ελληνική Γλώσσα αλλά και στην Γαλλική και στην Γερμανική και την Αγγλική, όπου μεταφράζονται από τα Λατινικά.

Στην Ναυπλία της Αργολίδος, και μάλιστα σε έναν τάφο, που θα μπορούσε και θα θέλαμε πολύ να ήταν του Παλαμήδη, του ήρωα της Ιλιάδας, βρέθηκαν τα αρχαιότερα χειρουργικά εργαλεία. Πρόκειται για σπάνια ευρήματα και για τα πιο αντιπροσωπευτικά εργαλεία, που δείχνουν, ότι ήδη από τότε οι ιατροί έκαναν χειρουργικές επεμβάσεις και χρησιμοποιούσαν χειρουργικά εργαλεία, όπως και σήμερα.

Ένα εργαλείο, το όποιο είναι τελειοποιημένο ήδη στην Ομηρική εποχή, χρειάζεται εκατοντάδες χρόνια, για να φθάσει σε αυτήν την τέλεια μορφή. Και βεβαίως πριν από τον σίδηρο χρησιμοποιούσαν τον οψιδιανό, άλλα και αυτός ήταν ένα τέλειο μαχαιρίδιο, το όποιο έκοβε πάρα-πάρα πολύ λεπτά. Οψιδιανοί, που βρέθηκαν στον Άγιο Κοσμά, στον Άλιμο, έδειξαν, ότι μπορούσε να ξυριστεί κάποιος με αυτά, χωρίς να κοπεί. Οι οψιδιανοί αυτοί είναι του 8000 π.Χ. 

Στέφανος Γερουλάνος, Καθηγητής χειρουργικής. Τμήμα άρθρου που παραχώρησε ο καθηγητής στο περιοδικό "Δαυλός", τεύχος 313, Μάιος 2008. 
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ “Ομιχλοπαγίδα”

 -Στρατιωτική περιοχή σε σχήμα εμβρύου μέσα στη μήτρα σε βουνό των Ιωαννίνων.
-Φαίνεται πεντακάθαρα ο πλακούντας και ο ομφάλιος λώρος.
-Στρατιωτικά ραντάρ σε "κυκλικό σχήμα μυαλού" στο κεφάλι του εμβρύου!
-Μηχανήματα μετάδοσης και λήψης δεδομένων στη θέση της καρδιάς!
Γράφει ο Τρύφωνας Τιπούρτης.
Μελέτησα πολύ το θέμα πριν να το δημοσιεύσω...Σίγουρα θα υπάρξουν αυτοί που θα αρχίσουν (ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ) ...
φαντασιοπληξίες, συνομωσιολογίες, χαζομάρες... και τα τοιαύτα.
Πρίν να σχολιάσετε όμως και να πείτε οτιδήποτε σας συμβουλεύω να μελετήσετε τις φωτογραφίες.

Είναι από το Google Earth απ΄ όσο παλιά μπορεί κανείς να δει έως σήμερα!
Στην κορυφή λοιπόν αυτού του βουνού, πολύ κοντά στην πόλη των Ιωαννίνων, υπάρχειστρατιωτική περιοχή που έχει διαμορφωθεί κατάλληλα προς τοποθέτηση ραντάρ, αγνώστου εργασίας, αλλά και μηχανημάτων με δικές τους γεννήτριες.
Σίγουρα υπάρχει υπόγειος χώρος, εφόσον υπάρχει καταπακτή, χωρίς κανείς να γνωρίζει τι υπάρχει εκεί κάτω.

Αν θέλουμε να το ονομάσουμε με μία πρόταση και με βάση την χρησιμότητα της λειτουργείας τους, είναι οι αντικαταστάτες των αεροψεκασμών. Επίγεια μηχανήματα που σκορπούν στην ατμόσφαιρα χημικές ουσίες σε μορφή αερίων.
ΠΟΙΟΙ ΤΑ ΕΓΚΑΤΕΣΤΗΣΑΝ
Δεν είναι ελληνικά ούτε εξωγήινα. Είναι πείραμα που διεξάγεται με άκρα μυστικότητα από το Γερμανικό κράτος χρηματοδοτούμενο από το Γερμανικό κράτος (από που προέρχονται τα κονδύλια είναι μυστήριο διότι μιλάμε για δισ) και οι Έλληνες είναι τα “πειραματόζωα”. Οι περιοχές αυτές δεν ανήκουν ούτε ελέγχονται από τον Ελληνικό στρατό και το υπουργείο εθνικής άμυνας. (εδώ δεν έχουν πόρους για καύσιμα και ανταλλακτικά οχημάτων του στρατού. Θα χρηματοδοτούσαν μυστικές εργασίες άγνωστων και προηγμένων ερευνητικών προγραμμάτων;) Τα χερίζονται Γερμανοί και Έλληνες αλλά τελούν υπό τον έλεγχο και τις οδηγίες Γερμανών.
ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ
Μπορούν να σκορπούν στην ατμόσφαιρα χημικές ουσίες από νευροτοξικά αέρια έως απλές ιώσεις με δύο τρόπους. Και οι δύο τρόποι όμως είναι με δημιουργία ΝΕΦΟΥΣ. Ή μικρό ΝΕΦΟΣ που θα διαλυθεί γρήγορα σκορπώντας την ουσία στον αέρα ή μεγάλο ΝΕΦΟΣ που θα ομοιάζει με πραγματικό με μία ιδιαιτερότητα.
ΟΠΩΣ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙΤΑΙ από τον άνεμο σιγά σιγά και διαλύεται, αφήνει μία “ομίχλη” που θολώνει την ατμόσφαιρα. Μέσα εκέι μεταφέρονται τα σωματίδια της χημικής ουσίας που έχουν επιλέξει να ψεκάσουν.
Ανάλογα με τη χημική ουσία που ψεκάζουν έχουμε ή έξαρση διαφόρων ιώσεων, περισσότερο αναπνευστικών με ρινική καταρροή ή γαστρεντερικών, ή αν πρόκειται για νευροτοξικά χημικά, έχουμε εγκεφαλικές ενοχλήσεις, δηλαδή πονοκεφάλους, ειδικά στις μικρές ηλικίες (παιδιά- εφήβους) που τις περισσότερες φορές (όταν είναι ισχυρές οι δόσεις) δεν υποχωρούν με αναλγητικά.
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΑ
Αυτή τη στιγμή σε όλες τις ορεινές τοποθεσίες που βρίκονται πλησίον μεγαλουπόλεων, αλλά και πλησίον όλων των προτευουσών των νομών της Ελλάδος, όπως και στα νησιά. Δεν μπορεί να μην έχετε αντιληφθεί ότι σχεδόν όλο το καλοκαίρι υπάρχουν πάντα κάποια σύννεφα πάνω από αυτά τα βουνά και γενικώς μια θολή ατμόσφαιρα.
Δεν είναι εγκατεστημένα στις υψηλότερες και μπροστινές κορυφές, αλλά στις πιο πίσω και χαμηλώτερες, ώστε τα ΝΕΦΗ να φαίνονται ότι έρχονται πίσω από το βουνό. Σε πολλές εγκαταστάσεις η πρόσβαση γίνεται μόνο από αέρος αλλά όλες οι εγκαταστάσεις αναγνωρίζονται και διακρίνονται μόνο από αέρος. (μπορεί να γίνει με τη βοήθεια και τη συνεργασία της αερολέσχης κάθε περιοχής)
ΠΩΣ ΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΝ
Ξεκίνησαν την κατασκευή των εγκαταστάσεων περί το 2000. Το 2007 ξεκίνησαν τις πρώτες δοκιμαστικές ρίψεις χημικών και για να αποκτήσουν νομιμοποίηση διέταξαν την ελληνική κυβέρνηση να τους νομιμοποιήσει. Το υπουργείο περιβάλλοντος υπάκουσε και δια επισήμου εγγράφου τους κάλεσε για να διεξάγουν τα πειράματα τους στο ελληνικό έδαφος.
Υποτίθεται ότι είναι μυστικά πειράματα “συλλογής νερού” και υπεύθυνη είναι η επιστημονική κοινότητα του πολυτεχνείου της Στουτγκάρδης. (θέλω να δω πως θα δικαιολογήσουν τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις τόσων δισεκατομμυρίων που έχουν δημιουργήσει σε όλη την Ελλάδα)
ΓΙΑΤΙ ΚΑΜΟΥΦΛΑΡΟΥΝ ΤΙΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΧΗΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΜΒΡΥΩΝ ΚΑΙ ΜΩΡΩΝ
1ον: Διακρίνονται εύκολα από αέρος οι εγκαταστάσεις και δίνεται η δυνατότητα της εύκολης προσέγγισης ιπτάμενων μέσων, μέσω των οποίων γίνεται η τροφοδοσία και η υποστήριξη.
2ον: Αν τα δει κάποιος όπως τα είδατε εσείς θα αρχίσει να ψάχνει και να αναζητά εξωγήινους και UFO όπως άλλωστε κάνατε και εσείς. (σιγά μη πήγαινε το μυαλό σας ότι είναι εγκαταστάσεις ψεκασμών και χημικού πολέμου)
Ξέχασα να σας πω ότι η κωδική ονομασία της “επιχείρησης” είναι “Ομιχλοπαγίδα” 
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΣΑΣ.

Δειτε και το βιντεο για να καταλαβετε ακριβως περι τινος προκειται.

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

Ο ΛΥΡΑΡΗΣ ΤΟΥ ΟΜΑΛΟΥ

Σε τούτα, λέει, τα θεόχτιστα μέρη, στον Ομαλό, στη Μαδάρα, στο Φάραγγι, ζούσε μια φορά κι έναν καιρό ένας βοσκός. Ήταν λεβεντονιός, διαλεχτό παλικάρι κι έπαιζε λύρα που μάραινε καρδιές. Κανείς δεν τον ήξερε με τ' όνομα του. Λυράρη τον φώναζαν και λυράρης έμεινε. Καθόταν πάνω στους βράχους, στη σκιά των δέντρων, κοντά σε νεροπηγές ή σε σπηλιές που βρίσκονταν τριγύρω κι έπαιζε... Έπαιζε είναι μια κουβέντα, γιατί, αυτό που έβγαιν' απ' τη λύρα του δεν ήταν παίξιμο• ήταν ουράνια μελωδία... Ένα καλοκαίρι τον άκουσαν μερικοί και ξεστάθηκαν. Κι από στόμα σε στόμα μαθεύτηκε πως ο λυράρης που όμοιος του δεν είχε γεννηθεί σ' όλη την Κρήτη, παράβγαινε, στον Ομαλό, με τον αγέρα και με τα πουλιά, στο παίξιμο.
Σιγά σιγά αρχίνησαν κι ανέβαιναν, νέοι και γέροι, ν' ακούσουν τη φωνή της λύρας που ιστορούσε της καρδιάς τα βάσανα, που έλεγε τις ομορφιές του κόσμου. Κάποτε ο λυράρης χάθηκε. Έτσι εντελώς ξαφνικά, χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν. Τον αναζήτησαν παντού, μα δε βρέθηκε πουθενά. Μήνες και χρόνια πήρε η αναζήτηση μα... πού λυράρης! Στο τέλος τον τύλιξε μαζί με τη λύρα του ο θρύλος...
Μια νύχτα, λέει, μια αφέγγαρη νύχτα, Οκτώβρης ήσαν, Νοέμβρης ήταν, ποιος μπορεί να μας το βεβαιώσει, ο Βοριάς είχε ξεπορτίσει και χιμούσε κατά το φαράγγι μουγκρίζοντας, ο ουρανός βογκούσε απειλητικός, η βροχή έδερνε μανιασμένη τους ασφεντάμους και τα κυπαρίσσια κι οι χείμαρροι κινούσανε να πνίξουνε τη γης. Κείνη τη νύχτα ο λυράρης βρέθηκε στην αρχή του Ομαλίτικου κάμπου και, για να μη βραχεί η λύρα του, μπήκε στο σπήλιο του Τζανή.

Σπηλαιο Τζανη

Αμέσως, μια ζεστασιά παράξενη τον τύλιξε. Κάτι σαν οπτασία τον συνεπήρε. Μικρές λιμνούλες με νερό υπήρχαν στη σπηλιά και μέσ' απ' το νερό ανάβλυζαν γυναίκες πανύψηλες και λυγερές, με κορμί σαν το κρινόφυλλο και με πρόσωπο σαν το φεγγάρι τ' ολόγιομο. Τα ξανθά μαλλιά τους έπεφταν ποταμός από χρυσάφι ίσαμε τα γόνατα και φορούσαν του κόσμου τα στολίδια.
Ξαφνικά άρχισαν να χορεύουν. Μα τι χορός ήταν αυτός, τι ομορφιά, τι μεγαλείο, τι πλαστικότητα... αέρας ήταν, πνοή, σαν το πούπουλο στον άνεμο, σαν τον ατμό στον ήλιο... δε χόρευαν πετούσαν! Κι ο λυράρης, χωρίς να ξέρει πως και γιατί, έπιασε τη λύρα και δίχως να λογαριάζει που βρισκόταν, άρχισε κι έπαιζε, συνοδεύοντας το χορό. Οι ώρες περνούσαν, ο χορός συνεχιζόταν κι ο λυράρης ξετρελαμένος απ' τις νεράιδες - γιατί νεράιδες ήταν - σαν να μη βρισκόταν στη γη, έπαιζε κι έπαιζε κι έπαιζε...
Ύστερα τις ακολούθησε, παραλογισμένος και χάθηκε μαζί τους..
Από τότε δεν ξαναφάνηκε στο φως του ήλιου. Μονάχα τις αφέγγαρες νύχτες ξανάρχεται με τις νεράιδες στον Ομαλό, στο Σπήλιο του Τζανή και συνοδεύει το χορό τους. Παίζει και ξαναπαίζει με τη λύρα του λυπητερούς σκοπούς, χωρίς να κουράζεται, χωρίς να σταματά, χωρίς να παίρνει ανάσα. Οι κορφές, τα γκρεμνά και τα λαγκάδια παίρνουν κι αχολογούν το μαγικό σκοπό του σ' όλη τη γύρω πλάση...
Κάποτε τον άκουσε ένας νιος πού' χε μεράκι με τη λύρα και ξετρελάθηκε. Κι αποφάσισε να πάει κοντά του και να μάθει. Μια γρια τον ορμήνεψε να κάμει έναν κύκλο μ' ένα σταυρό στη μέση κι εκεί να κάτσει, για να μην τον πειράξουν οι ξωτικές. Έτσι έκαμε. Πήρε τη λύρα του και πήγε στο σπήλιο. Κάθισε στον κύκλο με το σταυρό και περίμενε υπομονετικά. Κάποια ώρα φάνηκε ο νεραϊδοπαρμένος λυράρης κι αρχίνησε να παίζει ενώ γύρω του οι νεράιδες χόρευαν. Οι ώρες κυλούσαν, η μια ύστερ' από την άλλη κι ο χορός δεν έλεγε να σκολάσει. Μονάχα σαν άρχισαν να λαλούν οι πετεινοί, χάθηκαν όλα κι έμεινεν ολομόναχος ο νιος.
Τότε έπιασε ασυναίσθητα το δοξάρι κι έπαιξε. Ο ήχος που βγήκε απ' τη λύρα του, μούδιασε το κορμί του. Χωρίς να ξέρει πως, έπαιζε όπως εκείνος που πριν μάγευε τις νεράιδες... τέλεια... Απ' αυτόν μαθεύτηκε το μυστικό. Αυτός το μολόγησε. Κι ορμήνευε σ' εκείνους που παρακαλεστικά τον πίεζαν να τους διδάξει, πώς έπρεπε ν' ακούσουν το νεραϊδοπαρμένο λυράρη. Όσων η καρδιά το 'λεγε, πήγαιναν και τον άκουγαν. Και γίνονταν όμοιοι μ'εκείνον...
Στα χώματα της Κρήτης φάνηκαν όχι ένας, μα πολλοί, πάρα πολλοί που έκαμαν τον πόνο μας τραγούδι και τη χαρά μας τιβιανό ουρανολάλημα. Και σήμερα μπορεί να υπάρχουν. Άμα βρεθείτε σε πανηγύρι, σε γάμο ή σ' όποια άλλη χαρά κι ακούσετε τη λύρα ν' αναστενάζει στα χέρια του οργανοπαίχτη, να θυμηθείτε το σπήλιο του Τζανή στον Ομαλό και το λυράρη το νεραϊδοπαρμένο..
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

Τα Τελώνια του Προφήτη Ηλία στο Βενερατο

 
Τα Τελώνια του Προφήτη Ηλία

Στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία , ΒΑ του Βενεράτου, ήταν παλιά τόπος ταφής των αβάπτιστων παιδιών, τα οποία μετουσιώνονταν κατά την παράδοση σε τελώνια. Τόσο μεγάλος μάλιστα ήταν ο αριθμός αυτών ώστε αν κάποιος, ιδιαίτερα παιδί,  τύχαινε να βρεθεί στην περιοχή αυτή μετά την δύση του ήλιου, ήταν αρκετά δύσκολο να ξεφύγει απ' αυτά ή ακόμη μπορούσε να τρελλαθεί απο το φόβο και τις κραυγές τους.Οι ντόπιοι έλεγαν : «Αν περάσει κάποιος τη νύχτα, ή ακόμα χειρότερα τα μεσάνυχτα, από το μέρος όπου τα έχουν θαμμένα ή ριγμένα, τα ακούει να κλαίνε και βλέπει φωτιές»
Η μη βάπτιση ενός ανθρώπου για τη λαϊκή αντίληψη ισοδυναμούσε με κοινωνική και μεταφυσική καταδίκη: δεν αποκτούσε ποτέ το θεϊκό χρίσμα, συνέχιζε να τον βαραίνει το προπατορικό αμάρτημα, δεν μπορούσε να αποκτήσει μορφή μήτε ταυτότητα, ενώ ουδέποτε γινόταν δεκτός από την ανθρώπινη κοινωνία.. σαν να τον καταράστηκε δηλαδή ολόκληρη η ανθρωπότητα!
συνδέονταν άρρητα με ένα συγκεκριμένο χώρο ή- ακόμα χειρότερα- με συγκεκριμένα πρόσωπα που ευθύνονταν για την τύχη τους. Έτσι, αισθάνονταν μίσος και μένος κατά τη μητέρα τους ή τοπικών ιερέων, δηλαδή κατά κάθε ανθρώπου που ευθυνόταν- έστω και εν μέρει- για τη μη βάπτιση τους, για την άδικη κατάρα που τους βάραινε.
«Και εκεί που πετούνε στον αέρα, καταριούνται τον παπά που τα άφησε αβάπτιστα και πετροβολούν τους διαβάτες και τους ενοχλούν, όπως και οι άλλοι δαίμονες» .

«Σκύλα μάνα, δώσε μου το όνομα μου»,
Κατά τις δοξασίες των ανατολικών λαών τα τελώνια είναι δαιμονικά όντα προικισμένα με πολύ μεταμορφωτική δύναμη, όχι πάντα επιβλαβή για τους ανθρώπους, αλλά κυρίως με διάθεση να πειράζουν, να ενοχλούν και να φοβίζουν. Κατά τις δοξασίες εισέρχονται νύκτα στις οικίες και παραλαμβάνουν τους κοιμώμενους (επί τω πλείστον) παιδιά και τους μεταφέρουν σε απόμακρα μέρη για να διασκεδάσουν από την έκπληξη που θα αισθανθούν οι αφυπνιζόμενοι ή ακόμη αντ΄ αυτών κρύβουν αντικείμενα της οικίας για να εκνευρίσουν τους κατόχους αυτών.
Ζουν συνήθως σε φρεάτια, πηγάδια, σπήλαια, γεφύρια, ανεμόμυλους και σε ερείπια. Γενικά έχουν πολλές ομοιότητες με τα αερικά, τα τζίνια, τους βρυκόλακες, τους καλικάντζαρους, τα χαμοδράκια, τους ανασκελάδες κλπ.
Στην εκκλησιαστική γλώσσα αποτελούν πονηρά πνεύματα που συναντούν καθ΄ οδό οι ψυχές όταν αποδημούν: «Τα πνεύματα αυτά ανακρίνουν τις ψυχές και των μεν δικαίων παραδίδουν στους αγγέλους οι οποίοι και θα τις οδηγήσουν στη συνέχεια στο Παράδεισο, ενώ των αδίκων τις οδηγούν τα ίδια αυτά στον Άδη».

Οι Καταχανάδες και τα Αφανταξά
"εγίνετο καταχανάς και απέκει κάγην όλος"
[Eμ. Λιμενίτη (Γεωργηλά), Tο θανατικόν της Pόδου, 267]

Μορφή βρικόλακα που συναντιέται στην παράδοση της Κρήτης και ορισμένων νησιών των Κυκλάδων. Οι καταχανάδες έχουν βρεθεί σ' αυτή την κατάσταση γιατί πριν από το θάνατό τους αφορίστηκαν, καταράστηκαν ή δεν πρόλαβαν να πάρουν συγχώρεση από τους ζωντανούς. Υποτίθεται ότι αν ο τάφος τους σφραγιστεί με ασβέστη δεν μπορούν να βγουν έξω και να ενοχλήσουν τους ζωντανούς.
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣTO FACEBOOK...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

Αλλόκοτο ερπετό

 Παραξενα πλασματα συναντιωνται απο αρχαιοτατους χρονους σε ολα τα μερη
τις γης, και υπαρχουν χιλιαδες θρυλοι,ιστοριες που αφηγουνται απο στομα σε στομα στο περασμα
των χρονων.
Μια τετοια ιστορια ειναι και η παρακατω αλλα με τη διαφορα οτι χρονικα
ειναι πολυ προσφατη.
Αληθεια η ψεμμα αυτο ειναι στην κριση σας.

Έλαβε χώρα στην περιοχή Νέα Ηράκλεια του νομού ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ.
Τον Ιανουάριο του 1982, ένα αλλόκοτο ερπετό μήκους 2 μέτρων με
ράμφος και πτερύγια έκανε την εμφάνισή του σε αγροτική περιοχή
της Νέας Ηράκλειας Χαλκιδικής. Δύο Θεσσαλονικείς που
προχωρούσαν με αυτοκίνητο σε χωματόδρομο, έμειναν αρχικά
εμβρόντητοι όταν το είδαν να στηρίζεται σαν κόμπρα στην ουρά του
και να τους απειλεί. «Το είδαμε ξαφνικά μπροστά μας και πάγωσε το
αίμα μας» αφηγήθηκε αργότερα ο οδηγός Δημήτρης Τσασιταλίδης.
«Πρώτη φορά έβλεπα τέτοιο πράγμα. Έκανα να βγω από το
αυτοκίνητο και το είδα να ανασηκώνεται στην ουρά του». Ο οδηγός
ανέπτυξε ταχύτητα, έπεσε πάνω του και το σκότωσε. Ύστερα, μαζί
με το φίλο του Νίκο Καρασαββίδη το έδεσαν στο κοτσαδόρο του
αυτοκινήτου και το έφεραν στη Θεσσαλονίκη, όπου δημιούργησαν –
χωρίς να το θέλουν – μικροπανικό. Τελικά οι δύο Θεσσαλονικείς
κατέληξαν έξω από το δημαρχείο του Δήμου Πολίχνης, όπου άφησαν
το πλάσμα σε κοινή θέα. Το σχετικό δημοσίευμα αναφέρει ότι το
«φίδι» θα μεταφερόταν στο Πανεπιστήμιο για εξέταση… και έκτοτε
αγνοείται η τύχη του.
Πηγή: Οι πύλες του Αλλόκοσμου. Θανάσης Βέμπος, σελ. 96 εκδόσεις
Μάριος Βερέττας
Η σελιδα μας στο facebook...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316

Το Περγαλιό

Περγαλιό είναι ο ίσκιος του σπιτιού. Περγαλιό γίνεται και κάθε
άνθρωπος που τύχει και περάσει τη στιγμή που ρίχνεται το θεμέλιο
και ο ίσκιος του πλακωθεί από τις πέτρες. Τότε ο ίσκιος γίνεται
Περγαλιό. Όποιο σπίτι έχει Περγαλιό είναι καλορίζικο. Το Περγαλιό
είναι ένα ανθρωπάκι κοντό, με γαλανά μάτια και μαύρο. Φοράει ένα
μικρό φέσι. Είναι σαν παιδάκι τεσσάρων ως πέντε χρονών . Γυρίζει
στο σπίτι, βρίσκεται παντού. Πάει τη νύχτα και πλακώνει στον ύπνο
τους ανθρώπους. Αν ο πλακωμένος μπορέσει και του πάρει το φέσι,
γίνεται ευτυχισμένος, γιατί του λέει που είναι θαμμένος ο θησαυρός.
Το Περγαλιό όταν παίρνει με κακό μάτι τους ανθρώπους του σπιτιού,
τους ξυλοφορτώνει, τους γκρεμίζει από τη σκάλα, τους προκαλεί
χίλιες συμφορές, γεμίζει το σπίτι με νερό και το κάνει σαν λίμνη. Μια
φορά ένα Περγαλιό ήταν στη γέννηση ενός κοριτσιού που
μεγαλώνοντας έγινε πολύ όμορφο.
 Το Περγαλιό το αγάπαγε και
συχνά πήγαινε στον ύπνο του και κάποιες φορές κουβεντιάζανε. Η
κοπέλα το είπε στη γιαγιά της και αυτή της είπε να μην το πει
πουθενά. Όσο μεγάλωνε η κοπέλα τόσο το Περγαλιό την αγαπούσε
και κάποια μέρα της είπε που είναι ο θησαυρός και έτσι έγινε πολύ
πλούσια. Πολλοί την ζήτησαν για γυναίκα τους. Μία νύχτα το
Περγαλιό της είπε να μην παντρευτεί γιατί θα το μετανιώσει. Η
κοπέλα το είπε στη γιαγιά της. Η γιαγιά σαν έξυπνη γριά το είπε στο
γιο της και τον παρακάλεσε να μην τη παντρέψει. Ο πατέρας γέλασε
και νόμιζε πως αυτά είναι χαζομάρες των μεγάλων ανθρώπων. Η
κοπέλα αρραβωνιάστηκε και στη συνέχεια παντρεύτηκε. Ύστερα από
το μυστήριο πήγανε στη κάμαρά τους. Προτού να κοιμηθούνε ο
γαμπρός που ήταν και αρχοντόπουλο πέθανε, γιατί τον έπνιξε το
Περγαλιό. Τη κοπέλα τη βάλανε σε μοναστήρι, η οικογένεια όλη
χάθηκε, ξεκληρίστηκε και το σπίτι, το στοιχειωμένο, που λέμε
σήμερα, έγινε ερείπιο γιατί το Περγαλιό εκδικήθηκε την οικογένεια
εκείνη που δεν άφησε τη κοπέλα να μείνει πιστή στον έρωτα που είχε
και εκείνη με αυτόν.
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316
Πηγή: Παραδόσεις Ν. Πολίτης. Παράδοση Νο457, Εκδόσεις
ΕΡΓΑΝΗ

Η "Γεροντοσπηλιά"στο Μελιδονι Ρεθυμνου!

Στο Ρέθυμνο της Κρήτης, ακόμη τρέμουν όλοι τη "Γεροντοσπηλιά"
(σπήλαιο Μελιδονιού), βορειοδυτικά του χωριού Μελιδόνι. Εκεί
λατρεύτηκε ο γίγαντας Τάλως και ο ψυχοπομπός Ερμής, και πλέον
θεωρείται στοιχειωμένο, γιατί εκεί(1824) βρήκαν το θάνατο 370
κάτοικοι από ασφυξία, όταν οι Τούρκοι γέμισαν με καπνό τη σπηλιά.
Μερικά οστά των νεκρών αυτών διατηρούνται σε  μνημείο
μέσα στο σπήλαιο.
Στη μεσομινωική περίοδο (2100 – 1600 π.Χ.) χρησιμοποιήθηκε ως χώρος λατρείας, μάλλον κάποιας γυναικείας θεότητας, ενώ μάλιστα βρέθηκε ένας διπλός χάλκινος πέλεκυς. Για να φτάσουμε σιγά σιγά στα αρχαία και ρωμαϊκά χρόνια όπου το σπήλαιο συνδέεται με την λατρεία του «Ταλαίου Ερμή» για χάρη του οποίου γίνονταν εδώ οι απαραίτητες θυσίες.
Το σπήλαιο αποτελούσε σημαντικό ιερό της περιοχής, αφού βρισκόταν ουσιαστικά στην διασταύρωση τριών μεγάλων αρχαίων πόλεων: της αρχαίας Αξού, της Ελεύθερνας και των Γριβίλων.
 
Πίσω στο 1824, όταν ο αιμοδιψής Χουσεΐν Μπέης ήρθε να στρατοπεδεύσει στο Μελιδόνι με τον στρατό του, βρήκε το χωριό άδειο: οι άντρες ήταν στα βουνά, και τα 370 γυναικόπαιδα μαζί με 30 οπλοφόρους είχαν κρυφτεί μέσα στο σπήλαιο. Η πολιορκία του σπηλαίου κράτησε πάνω από τρεις μήνες και έληξε με τους τούρκους να βάζουν φωτιά στην είσοδο του σπηλαίου και τους πολιορκημένους να πεθαίνουν από ασφυξία.
Πηγή: Περιοδικό Strange, No 57, σελίδα 32. Άρθρο του ΑλβέρτουΔημητρίου-Λένας Αδαμοπούλου με τίτλο Στοιχειωμένη Ελλάδα
Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK...https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%9A%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%B1/560057367393316